dari ChangkatNingkeBTP
Dear students,
1. Please refer these terminologies as well as all articles that have been posted for the past 2 weeks.
2. The class' speaker corner will be as usual ... do get ready to voice out loud !!!
3. Remember the dateline of your assignment !!! Please be informed
TQ
Hamdan
LEGAL AND GOVERNMENTAL TERMINOLOGY
POLITICAL THEORY
A
ACT A bill which has passed through the various legislative steps required for it and which has become law, as in "an Act of the Commonwealth of Australia." Synonymous to statute, legislation or law.
ANARCHISM Political theory that government and laws are undesirable; resistance, sometimes by terrorism, to organize government.
ANARCHY Lawlessness; Complete absence of government.
APARTHEID Segregation of races; The policy of strict racial and political segregation as well as economical discrimination against nonwhites as practiced in South Africa.
ARISTOCRACY Government by a privileged minority or upper class, usually of inherited wealth and social position; a privileged ruling class.
AUTOCRACY Uncontrolled or unlimited authority over others invested in a single person;
An absolute government by one man;
See also Dictatorship.
AUTONOMY Self Government; Independence;
The power or right of self government.
B
BICAMERAL Made up of having two legislative chambers. Eg:
A) Malaysia; 1. Dewan Rakyat and 2. Dewan Negara
B) UK; 1. House of Common and 2. House of Lord
C) US; 1. House of Representative 2. House of Senate
BILL A draft of a law proposed by a lawmaking body
C
CABINET A group of ministers who govern a country
CIVIL LIBERTIES The liberties of an individual to exercise those rights guaranteed by the laws of a country;
Liberties guaranteed to all individuals by law, custom, and judicial interpretation, etc.; rights, as of speaking or acting as one likes, without governmental interference or restraint except as determined necessary for the public welfare.
COLONIALISM The policy of a nation seeking to extend its authority over other territories;
The system by which a country maintains foreign colonies in order to exploit them economically.
COMMUNISM A one-party political structure, and an emphasis on the requirements of the state rather than on individual liberties;
The doctrine that all goods means of production, etc., should be the property of the community.
CONFEDERACY;
CONFEDERATION Nations or states united for some common purpose; A league or mutual agreement; Alliance.
COMMON LAW Judge-made law. Law which exists and applies to a group on the basis of historical legal precedents developed over hundreds of years. Because it is not written by elected politicians but, rather, by judges, it is also referred to as "unwritten" law. Judges seek these principles out when trying a case and apply the precedents to the facts to come up with a judgement.
Common law is often contrasted with civil law systems which require all laws to be written in a code or written collection. Common law has been referred to as the "common sense of the community, crystallized and formulated by our ancestors".
Equity law developed after the common law to offset the rigid interpretations medieval English judges were giving the common law. For hundreds of years, there were separate courts in England and its dependents: one for common law and one for equity and the decisions of the latter, where they conflicted, prevailed. It is a matter of legal debate whether or not common law and equity are now "fused." It is certainly common to speak of the "common law" to refer to the entire body of English law, including common law and equity.
CONSERVATISM The disposition to preserve what is established and to resist change;
The principles and practices of a conservative person or party.
Constitutionalism Government according to a constitution;
Adherence and obedience to constitutional principles of government.
CONSITUTION A form of government involving fundamental principles by which a state is governed and by which the monarch or other head of the state is controlled.
CRIME An act or omission which is prohibited by criminal law. Each state sets out a limited series of acts (crimes) which are prohibited and punishes the commission of these acts by a fine, imprisonment or some other form of punishment. In exceptional cases, an omission to act can constitute a crime, such as failing to give assistance to a person in peril or failing to report a case of child abuse.
CRIMINAL LAW That body of the law that deals with conduct considered so harmful to society as a whole that it is prohibited by statute, prosecuted and punished by the government.
D
DEMOCRACY Government by the people;
Government in which the people hold the ruling power; Majority rule;
The principle of equality of rights, opportunity, and treatment.
DICTATORSHIP Absolute power or authority;
A state ruled by a dictator;
A dictatorial government.
DICTATOR A supreme ruler; one who has absolute authority; one who exercises his power tyrannically.
E
EQUITY A branch of English law which developed hundreds of years ago when litigants would go to the King and complain of harsh or inflexible rules of common law which prevented "justice" from prevailing. For example, strict common law rules would not recognize unjust enrichment, which was a legal relief developed by the equity courts. The typical Court of Equity decision would prevent a person from enforcing a common law court judgment. The kings delegated this special judicial review power over common law court rulings to chancellors. A new branch of law developed known as "equity", with their decisions eventually gaining precedence over those of the common law courts. A whole set of equity law principles were developed based on the predominant "fairness" characteristic of equity such as "equity will not suffer a wrong to be without a remedy" or "he who comes to equity must come with clean hands". Many legal rules, in countries that originated with English law, have equity-based law such as the law of trusts and mortgages.
EXECUTIVE The power or authority in government that carries the laws into effect; The person who administer the government or an organization.
F
FASCISM A system of government characterized by rigid one-party dictatorship, forcible suppression of opposition, private economic enterprise under control of central government, belligerent nationalism, racism, and militarism.
FEDERALISM A system by which several states form one large country but each state retains the right to control its internal affairs;
The federal principle of government or organization in which there is a league between nations or states.
FEDERATION A federal union of states, nations, etc.,
The act of uniting in league; The act of uniting or of forming a union of states, etc., by agreement of each member to subordinate its power to that of the central authority in common affairs.
FUNDAMENTALISM Belief in the literal truth of the religious beliefs based on literal interpretation. Fundamentalist is one who professes this belief.
G
H
I
IDEOLOGY The body of ideas on which a particular political, economic or social system is based.
IMPERIALISM The policy of extending the rule or authority of an empire or nation over foreign countries, or of acquiring and holding colonies and dependencies; imperial government;
An imperial system of government; the policy and practice of seeking to dominate the economic or political affairs of underdeveloped areas or weaker countries.
IMMUNITY An exemption that a person (individual or corporate) enjoys from the normal operation of the law such as a legal duty or liability, either criminal or civil. For example, diplomats enjoy "diplomatic immunity" which means that they cannot be prosecuted for crimes committed during their tenure as diplomat. Another example of immunity is where a witness agrees to testify only if the testimony cannot be used at some later date during a hearing against the witness.
INFLATION Undue increase in quantity of money in proportion to buying power, as on an excessive issue of fiduciary money; an increase in the general price level as a result of an increase in the amount of money and credit in relation to the supply of goods and services; an excessive or persistent increase of price levels, causing a decline in purchasing power.
INTERNATIONAL
LAW A combination of treaties and customs, which regulates the conduct of states amongst themselves. The highest judicial authority of international law is the International Court of Justice and the administrative authority is the United Nations.
J
JUS SANGUINIS [ right of blood] A right, which entitles one to citizen-ship of a nation of which one’s natural parents are citizens.
JUS SOLI [right of land] A right which entitles one to citizen-ship of a nation in which one was born.
K
L
LEGISLATION A Law; A body of laws enacted; Written and approved laws. Also known as "statutes" or "acts." In constitutional law, one would talk of the "power to legislate" or the "legislative arm of government" referring to the power of political bodies (Eg: House of Assembly, Congress, Parliament) to write the laws of the land.
M
MAJORITARIANISM Majoritarian rule; Rule by the majority
MATRIARCHY Government by a mother or by mothers
MERITOCRACY An intellectual elite, based on academic achievement;
A system in which such an elite achieves special status, as in positions of leadership;
MEMBER OF
PARLIAMENT A Person who has been elected to parliament. Eg :
1. Malaysia : Dewan Rakyat
2. 2. UK : House of Common
MONARCHY A kind of government of which there is a monarch; A government or state in which the supreme power is actually or nominally lodged in a monarch i.e. King, Queen, Emperor or Empress.
MONOCRACY Government by one person. See AUTOCRACY
N
NATION A group or race of people that share history, traditions and culture. The United Kingdom is comprised of four nations or national groups: the English, Scots, Irish and Welsh. Canada includes French-Canadians, English-Canadians and a number of aboriginal nations. Thus, states may be comprised of one or several nations. It is common English to use the word "nation" when referring to what is known in law as "states."
NEGLIGENCE Not only are people responsible for the intentional harm they cause, but their failure to act as a reasonable person would be expected to act in similar circumstances (i.e. "negligence") will also give rise to compensation. Negligence, if it causes injury to another, can give rise to a liability suit under tort. Negligence is always assessed having regards to the circumstances and to the standard of care which would reasonably be expected of a person in similar circumstances. Everybody has a duty to ensure that their actions do not cause harm to others. Between negligence and the intentional act there lies yet another, more serious type of negligence which is called gross negligence. Gross negligence is any action or an omission in reckless disregard of the consequences to the safety or property of another. See also contributory negligence and comparative negligence.
NEPOTISM Favoritism shown on the basis of family relationship whether in business or politic.
O
OLIGARCHY Government by a small exclusive class; the person ruling such a state.
P
PARLIAMENT The national legislative body for a state, whether in the form of unicameral or bicameral.
PATRIARCHY Government, rule or domination by men as in a family or tribe. See MATRIARCHY
PORTFOLIO The office of each minister of a state.
PUBLIC LAW Those laws which regulate (1) the structure and administration of the government, (2) the conduct of the government in its relations with its citizens, (3) the responsibilities of government employees and (4) the relationships with foreign governments. Good examples are criminal and constitutional law. It can be distinguished from private law, which regulates the private conduct between individuals, without direct involvement of the government. For example, an unsolicited punch in the nose would constitute a crime for which the government would prosecute under criminal law but for which there would also be a private legal action possible by the injured party under tort law, which is private law although governments can be held responsible under tort law. As you can see, the line is often hard to draw between public and private law.
PRIVATE LAW Law which regulates the relationships between individuals. Family, commercial and labor law are examples of private law because the focus of those kinds of laws is the relationships between individuals or between corporations or organizations and individual, with the government a bystander. They are the counter part to public law.
Q
R
REPUBLIC A state in which the supremacy of the people or its elected representatives is formally acknowledged;
A state or nation with a president as its titular head.
S
SECULARISM A system of doctrines and practices that disregards or rejects any form of religious faith and worship; a system of political or social philosophy that rejects all forms of religious faith.
SHADOW CABINET Those members of the opposition party who function as unofficial counterparts to the cabinet ministers of the ruling party.
SOCIALISM A theory or system of social organization that advocates the ownership and control of industry, capital, land etc., by the community as a whole;
The stage following the capitalism in the transition of a society to Communism;
The stage of society in Marxist doctrine coming between the capitalist and the communist stage, in which private ownership of the means of production and distribution has been eliminated.
T
TECHNOCRACY Government by technicians;
The theory of a system of government in which all economic resources, and hence the entire social system, would be controlled by scientists and engineers.
TORT Derived from the Latin word tortus which meant wrong. In French, "tort" means a wrong". Tort refers to that body of the law which will allow an injured person to obtain compensation from the person who caused the injury. Every person is expected to conduct themselves without injuring others. When they do so, either intentionally or by negligence, they can be required by a court to pay money to the injured party ("damages") so that, ultimately, they will suffer the pain cause by their action. Tort also serves as a deterrent by sending a message to the community as to what is unacceptable conduct.
U
ULTRA VIRES Beyond the legal power or authority of a person.
UNICAMERAL Single legislative chamber
Isnin, Mac 22, 2010
nota kuliah : PENTADBIRAN NEGERI DAN KERAJAAN TEMPATAN
dari ChangkatNingkeBTP
Pengenalan
Sistem pentadbiran negeri di Malaysia mengamalkan sistem demokrasi berparlimen yang banyak dipengaruhi oleh sistem pentadbiran British. selepas kemerdekaan, Perlembagaan Persekutuan melalui Perkara 73 telah memberikan autonomi kepada negeri-negeri untuk mentadbir dan memerintah wilayah masing-masing daripada segi perundangan dan perkara-perkara tertentu.
BENTUK PENTADBIRAN NEGERI
Zaman Sebelum Kedatangan Inggeris
Sebelum kedatangan Inggeris, pentadbiran negeri-negeri Melayu berada di bawah pentadbiran beraja di mana raja/sultan sebagai sumber undang-undang dan berkuasa mutlak dalam pentadbiran negeri. Baginda dibantu oleh pembesar-pembesar Melayu.
Pada zaman Kesultanan Melayu, pusat pentadbiran negeri ialah di istana. Raja/sultan mempunyai kuasa penuh di dalam negeri dan kawasan jajahan takluknya.
A) Pentadbiran Kolonial (Inggeris)
Pentadbiran Negeri-Negeri Selat
Negeri-Negeri Selat merangkumi Pulau Pinang, Singapura dan Melaka telah disatukan pemerintahannya pada tahun 1826.
Pentadbiran Negeri-Negeri Melayu Bersatu (Federated Malay States)
Keadaan kacau-bilau di negeri-negeri Selangor, Negeri Sembilan dan Pahang turut membuka laluan kepada Inggeris untuk campur tangan. Pada tahun 1874, Inggeris campur tangan di Selangor apabila seorang Residen Inggeris dilantik.
Pembentukan persekutuan ini telah mengubah struktur pentadbiran kesultanan Melayu. Sultan terpaksa menerima arahan Residen Jeneral yang berada di Kuala Lumpur. Pada tahun 1909,Sir John Anderson telah menubuhkan Majlis Mesyuarat Persekutuan (Federal Council) untuk menggantikan Majlis Mesyuarat Negeri. Majlis Mesyuarat Persekutuan dipegerusikan oleh Pesuruhjaya Tinggi dan berpusat di Kuala Lumpur.
Pentadbiran Negeri-negeri Melayu Tidak Bersekutu (NNMTB)
Perjanjian antara Inggeris dengan Kerajaan Siam telah membawa kepada penyerahan negeri-negeri Kedah, Perlis Kelantan dan Terengganu yang berada di bawah naungan Siam kepada Inggeris. Negeri-negeri tersebut telah membentuk Negeri-negeri Melayu Tidak Bersekutu. Sultan juga masih mempengerusikan Majlis Mesyuarat Negeri dan berkuasa membuat keputusan dalam pemerintahan
B) Tanah Melayu Selepas Perang
Kedatangan semula Inggeris ke Tanah Melayu setelah Tentera Jepun menyerah kalah pada bulan September 1945, dan bantahan terhadap Kesatuan Malaya (Malaysian Union) telah mengubah corak pentadbiran Kerajaan Inggeris di Tanah Melayu.
Mengikut perjanjian tahun 1948 antara kerajaan Inggeris dengan sultan negeri-negeri Melayu, setiap negeri telah mengadakan perlembagaan negeri masing-masing yang bertulis berasaskan perlembagaan Negeri Johor yang dibuat oleh Sultan Abu Bakar pada tahun 1895. Kandungan perlembagaan tersebut menetapkan bahawa kuasa pemerintahan adalah pada sultan negeri masing-masing dengan dibantu oleh dua majlis, iaitu Majlis Mesyuarat Kerajaan dan Majlis Mesyuarat Negeri.
C) Pentadbiran Selepas Merdeka.
Corak pentadbiran negeri-negeri Melayu sekali lagi berubah melalui kemerdekaan yang dicapai pada 31 Ogos 1957. Mengikut Perlembagaan Persekutuan Perkara 73, setiap negeri mempunyai kewibawaan dari segi perundangan dan perkar-perkara tertentu yang termaktub dalam perlembagaan negeridan perlembagaan persekutuan. Maksudnya, setiap negeri mempunyai kuasa kerajaan masing-masing.
Pihak Berkuasa Negeri
Raja dan Yang Dipertua Negeri
Bagi negeri-negeri bekas NNS, kuasa eksekutif terletak di tangan Yang Dipertua Negeri. Kuasa eksekutif bekas NNMB dan NNMTB ialah terletak pada tangan raja atau sultan negeri-negeri berkenaan. Sultan dan Yang Dipertua Negeri akan memperkenankan perlantikan Menteri Besar (MB) atau Ketua Menteri (KM-bagi negeri-negeri yang tidak mempunyai sultan atau raja) dari kalangan mereka yang mengetuai parti yang telah memenangi majoriti dalam pilihanraya negeri.
Kedaulatan dan warisan raja/sultan telah dijamin oleh PP, dan kedudukannya sebagai ketua agama Islam telah diakui semenjak tahun 1957.
Majlis Mesyuarat Kerajaan (MMK)
Majlis Mesyuarat Kerajaan berfungsi memberi nasihat kepada Raja/Sultan atau Yang Dipertua Negeri dalam menjalankan pemerintahannya. MMK diketuai oleh Menteri Besar atau Ketua Menteri.
Sistem Pentadbiran Berjawatankuasa
Fungsi utama jawatankuasa ini ialah meningkatkan penyelarasan pentadbiran di peringkat negeri. Jawatankuasa ini dipengerusikan oleh ahli MMK, manakala setiausahanya adalah di kalangan pegawai kerajaan yang biasanya dari Pejabat Setiausaha Kerajaan Negeri
Sistem Pentadbiran Bermenteri
Pentadbiran bermenteri diamalkan di Sabah dan Sarawak. Seorang Menteri bertanggungjawab ke atas satu kementerian.
Menteri Besar dan Ketua Menteri
Jawatan Menteri Besar dan Ketua Menteri diwujudkan mengikut perlembagaan negeri. MB dan KM adalah pengerusi MMK. Sekiranya MB daan KM tidak lagi mendapat kepercayaan sebilangan besar (majoriti) ahli Dewan Undangan Negeri, beliau dikehendaki meletakkan jawatan.
Dewan Undangan Negeri
Kuasa membuat undang-undang negeri terletak pada Dewan Undangan Negeri. Ahli-ahli Dewan Undangan Negeri terdiri daripada sebilangan mereka yang dipilih dalam pilihanraya, Raja/Sultan atau Yang Dipertua Negeri dan tiga ahli tidak rasmi.
Kuasa Pemerintahan Negeri
Setiap negeri dalam Persekutuan mempunyai kuasa memerintah dan membuat undang-undang tanpa sebarang halangan dari kerajaan Persekutuan.
Perhubungan antara kerajaan Persekutuan dengan negeri disalurkan melalui :
• Majlis Raja-raja
• Majlis Kewangan Kebangsaan
• Majlis Tanah Kebangsaan
• Majlis Kebangsaan Kerajaan Tempatan
• Dewan Negara
Jabatan Pentadbiran Negeri
Pejabat Setiausaha Kerajaan Negeri
Diketuai oleh Setiausaha Kerajaan Negeri. Beliau ialah pegawai utama negeri, ketua perkhidmatan awam negeri dan penasihat pentadbir utama kepada MB atau KM.
Pejabat Kewangan Negeri
Diketuai oleh Pegawai Kewangan Negeri. Jabatan ini bertanggungjawab mentadbir urusan kewangan negeri.
Penasihat Undang-undang Negeri
Jabatan ini bertanggungjawab menasihati MB atau KM atau MMK tentang perundangan.
Unit Perancang Ekonomi Negeri
Di peringkat negeri, unit ini berfungsi merancang, menyelaras, dan menilai pembangunan ekonomi negeri.
Personel Awam Negeri
Tugas-tugas pentadbiran kerajaan negeri dikendalikan oleh perkhidmatan awam negeri dan juga pegawai-pegawaidari kerajaan pusat.
Pentadbiran Daerah, Mukim dan Kampung
Pentadbiran Daerah
Konsep pentadbiran daerah adalah cara yang digunakan oleh kebanyakan negara untuk mentadbirkan wilayah yang jauh dari pusat bandar. Sistem pentadbiran yang dilaksanakan oleh kerajaan persekutuan lebih bercorak disentralisasi kuasa atau pengagihan kuasa.
Tugas penting pejabat daerah ialah menguruskan soal tanah dan pembangunan daerah. Pejabat daerah diketuai oleh seorang Pegawai Daerah. Di samping tugas lain iaitu mengintegrasikan tugas agensi-agensi yang terdapat dalam daerah berkenaan.
Pentadbiran Mukim
Setiap daerah mempunyai mukim. Bilangan mukim berbeza-beza. Ketua mukim dipanggil Penghulu atau Penggawa (Kelantan). Beliau merupakan kakitangan perkhidmatan awam. Tugas utama Penghulu atau Penggawa ialah menjadi orang perantaraan antara kerajaan dengan penduduk mukim. Penghulu merupakan ahli JAPRUN dan juga menjadi penasihat kepada Jawatankuasa Kemajuan dan Keselamatan Kampung (JKKK).
Pentadbiran Kampung
Setiap mukim mengandungi kampung-kampung. Pentadbiran peringkat kampung diuruskan oleh Ketua Kampung atau Penghulu (Kelantan) atau Tok Sidang (Melaka). Di Semenanjung khasnya, Ketua-Ketua Kampung adalah dilantik dari kalangan mereka yang menganggotai parti politik dari kumpulan yang memerintah.
Jawatan Ketua Kampung sekarang ini adalah satu institusi kepimpinan tradisional yang ditaja oleh kerajaan.
Ketua Kampung bertanggungjawab, pertamanya untuk menjaga keamanan kampung, dan ketiga menjadi penghubung antara orang kampung dengan Pegawai Daerah dan pembantu kepada Penghulu dan Penggawa.
KERAJAAN TEMPATAN
Sebagai sebuah negara yang mengamalkan sistem demokrasi, penubuhan kerajaan tempatan bertujuan untuk memberikan autonomi kepada penduduk setempat mentadbir wilayah mereka dengan sendirinya.
Corak kerajaan tempatan di negara ini adalah berbagai-bagai dan boleh dibahagikan kepada enam bentuk seperti berikut :
Bil. Bentuk Lokasi
1. Lembaga Luar Bandar (Rural Council) Luar Bandar
2. Majlis Daerah (District Council) Daerah
3. Majlis Bandaran (Town Board ) Pekan sederhana
4. Majlis Perbandaran (Municipal Council) Bandar
5. Perbandaran (Municipality) Bandar lebih besar
6. Majlis Bandaraya (City Council) Bandar raya
Kesimpulan
Bagi melicinkan perjalanan pentadbiran dan pembangunan, pentadbiran negeri telah dipecahkan kepada daerah, mukim, kampung dan kerajaan tempatan yang ditadbirkan sendirian. Sistem pentadbiran bersendirian atau self-government ini tidak bercanggah dengan pentadbiran pusat kerana sistem pentadbiran ini adalah berlandaskan dan didasarkan kepada peruntukan-peruntukan yang termaktub di dalam Perlembagaan Persekutuan.
Pengenalan
Sistem pentadbiran negeri di Malaysia mengamalkan sistem demokrasi berparlimen yang banyak dipengaruhi oleh sistem pentadbiran British. selepas kemerdekaan, Perlembagaan Persekutuan melalui Perkara 73 telah memberikan autonomi kepada negeri-negeri untuk mentadbir dan memerintah wilayah masing-masing daripada segi perundangan dan perkara-perkara tertentu.
BENTUK PENTADBIRAN NEGERI
Zaman Sebelum Kedatangan Inggeris
Sebelum kedatangan Inggeris, pentadbiran negeri-negeri Melayu berada di bawah pentadbiran beraja di mana raja/sultan sebagai sumber undang-undang dan berkuasa mutlak dalam pentadbiran negeri. Baginda dibantu oleh pembesar-pembesar Melayu.
Pada zaman Kesultanan Melayu, pusat pentadbiran negeri ialah di istana. Raja/sultan mempunyai kuasa penuh di dalam negeri dan kawasan jajahan takluknya.
A) Pentadbiran Kolonial (Inggeris)
Pentadbiran Negeri-Negeri Selat
Negeri-Negeri Selat merangkumi Pulau Pinang, Singapura dan Melaka telah disatukan pemerintahannya pada tahun 1826.
Pentadbiran Negeri-Negeri Melayu Bersatu (Federated Malay States)
Keadaan kacau-bilau di negeri-negeri Selangor, Negeri Sembilan dan Pahang turut membuka laluan kepada Inggeris untuk campur tangan. Pada tahun 1874, Inggeris campur tangan di Selangor apabila seorang Residen Inggeris dilantik.
Pembentukan persekutuan ini telah mengubah struktur pentadbiran kesultanan Melayu. Sultan terpaksa menerima arahan Residen Jeneral yang berada di Kuala Lumpur. Pada tahun 1909,Sir John Anderson telah menubuhkan Majlis Mesyuarat Persekutuan (Federal Council) untuk menggantikan Majlis Mesyuarat Negeri. Majlis Mesyuarat Persekutuan dipegerusikan oleh Pesuruhjaya Tinggi dan berpusat di Kuala Lumpur.
Pentadbiran Negeri-negeri Melayu Tidak Bersekutu (NNMTB)
Perjanjian antara Inggeris dengan Kerajaan Siam telah membawa kepada penyerahan negeri-negeri Kedah, Perlis Kelantan dan Terengganu yang berada di bawah naungan Siam kepada Inggeris. Negeri-negeri tersebut telah membentuk Negeri-negeri Melayu Tidak Bersekutu. Sultan juga masih mempengerusikan Majlis Mesyuarat Negeri dan berkuasa membuat keputusan dalam pemerintahan
B) Tanah Melayu Selepas Perang
Kedatangan semula Inggeris ke Tanah Melayu setelah Tentera Jepun menyerah kalah pada bulan September 1945, dan bantahan terhadap Kesatuan Malaya (Malaysian Union) telah mengubah corak pentadbiran Kerajaan Inggeris di Tanah Melayu.
Mengikut perjanjian tahun 1948 antara kerajaan Inggeris dengan sultan negeri-negeri Melayu, setiap negeri telah mengadakan perlembagaan negeri masing-masing yang bertulis berasaskan perlembagaan Negeri Johor yang dibuat oleh Sultan Abu Bakar pada tahun 1895. Kandungan perlembagaan tersebut menetapkan bahawa kuasa pemerintahan adalah pada sultan negeri masing-masing dengan dibantu oleh dua majlis, iaitu Majlis Mesyuarat Kerajaan dan Majlis Mesyuarat Negeri.
C) Pentadbiran Selepas Merdeka.
Corak pentadbiran negeri-negeri Melayu sekali lagi berubah melalui kemerdekaan yang dicapai pada 31 Ogos 1957. Mengikut Perlembagaan Persekutuan Perkara 73, setiap negeri mempunyai kewibawaan dari segi perundangan dan perkar-perkara tertentu yang termaktub dalam perlembagaan negeridan perlembagaan persekutuan. Maksudnya, setiap negeri mempunyai kuasa kerajaan masing-masing.
Pihak Berkuasa Negeri
Raja dan Yang Dipertua Negeri
Bagi negeri-negeri bekas NNS, kuasa eksekutif terletak di tangan Yang Dipertua Negeri. Kuasa eksekutif bekas NNMB dan NNMTB ialah terletak pada tangan raja atau sultan negeri-negeri berkenaan. Sultan dan Yang Dipertua Negeri akan memperkenankan perlantikan Menteri Besar (MB) atau Ketua Menteri (KM-bagi negeri-negeri yang tidak mempunyai sultan atau raja) dari kalangan mereka yang mengetuai parti yang telah memenangi majoriti dalam pilihanraya negeri.
Kedaulatan dan warisan raja/sultan telah dijamin oleh PP, dan kedudukannya sebagai ketua agama Islam telah diakui semenjak tahun 1957.
Majlis Mesyuarat Kerajaan (MMK)
Majlis Mesyuarat Kerajaan berfungsi memberi nasihat kepada Raja/Sultan atau Yang Dipertua Negeri dalam menjalankan pemerintahannya. MMK diketuai oleh Menteri Besar atau Ketua Menteri.
Sistem Pentadbiran Berjawatankuasa
Fungsi utama jawatankuasa ini ialah meningkatkan penyelarasan pentadbiran di peringkat negeri. Jawatankuasa ini dipengerusikan oleh ahli MMK, manakala setiausahanya adalah di kalangan pegawai kerajaan yang biasanya dari Pejabat Setiausaha Kerajaan Negeri
Sistem Pentadbiran Bermenteri
Pentadbiran bermenteri diamalkan di Sabah dan Sarawak. Seorang Menteri bertanggungjawab ke atas satu kementerian.
Menteri Besar dan Ketua Menteri
Jawatan Menteri Besar dan Ketua Menteri diwujudkan mengikut perlembagaan negeri. MB dan KM adalah pengerusi MMK. Sekiranya MB daan KM tidak lagi mendapat kepercayaan sebilangan besar (majoriti) ahli Dewan Undangan Negeri, beliau dikehendaki meletakkan jawatan.
Dewan Undangan Negeri
Kuasa membuat undang-undang negeri terletak pada Dewan Undangan Negeri. Ahli-ahli Dewan Undangan Negeri terdiri daripada sebilangan mereka yang dipilih dalam pilihanraya, Raja/Sultan atau Yang Dipertua Negeri dan tiga ahli tidak rasmi.
Kuasa Pemerintahan Negeri
Setiap negeri dalam Persekutuan mempunyai kuasa memerintah dan membuat undang-undang tanpa sebarang halangan dari kerajaan Persekutuan.
Perhubungan antara kerajaan Persekutuan dengan negeri disalurkan melalui :
• Majlis Raja-raja
• Majlis Kewangan Kebangsaan
• Majlis Tanah Kebangsaan
• Majlis Kebangsaan Kerajaan Tempatan
• Dewan Negara
Jabatan Pentadbiran Negeri
Pejabat Setiausaha Kerajaan Negeri
Diketuai oleh Setiausaha Kerajaan Negeri. Beliau ialah pegawai utama negeri, ketua perkhidmatan awam negeri dan penasihat pentadbir utama kepada MB atau KM.
Pejabat Kewangan Negeri
Diketuai oleh Pegawai Kewangan Negeri. Jabatan ini bertanggungjawab mentadbir urusan kewangan negeri.
Penasihat Undang-undang Negeri
Jabatan ini bertanggungjawab menasihati MB atau KM atau MMK tentang perundangan.
Unit Perancang Ekonomi Negeri
Di peringkat negeri, unit ini berfungsi merancang, menyelaras, dan menilai pembangunan ekonomi negeri.
Personel Awam Negeri
Tugas-tugas pentadbiran kerajaan negeri dikendalikan oleh perkhidmatan awam negeri dan juga pegawai-pegawaidari kerajaan pusat.
Pentadbiran Daerah, Mukim dan Kampung
Pentadbiran Daerah
Konsep pentadbiran daerah adalah cara yang digunakan oleh kebanyakan negara untuk mentadbirkan wilayah yang jauh dari pusat bandar. Sistem pentadbiran yang dilaksanakan oleh kerajaan persekutuan lebih bercorak disentralisasi kuasa atau pengagihan kuasa.
Tugas penting pejabat daerah ialah menguruskan soal tanah dan pembangunan daerah. Pejabat daerah diketuai oleh seorang Pegawai Daerah. Di samping tugas lain iaitu mengintegrasikan tugas agensi-agensi yang terdapat dalam daerah berkenaan.
Pentadbiran Mukim
Setiap daerah mempunyai mukim. Bilangan mukim berbeza-beza. Ketua mukim dipanggil Penghulu atau Penggawa (Kelantan). Beliau merupakan kakitangan perkhidmatan awam. Tugas utama Penghulu atau Penggawa ialah menjadi orang perantaraan antara kerajaan dengan penduduk mukim. Penghulu merupakan ahli JAPRUN dan juga menjadi penasihat kepada Jawatankuasa Kemajuan dan Keselamatan Kampung (JKKK).
Pentadbiran Kampung
Setiap mukim mengandungi kampung-kampung. Pentadbiran peringkat kampung diuruskan oleh Ketua Kampung atau Penghulu (Kelantan) atau Tok Sidang (Melaka). Di Semenanjung khasnya, Ketua-Ketua Kampung adalah dilantik dari kalangan mereka yang menganggotai parti politik dari kumpulan yang memerintah.
Jawatan Ketua Kampung sekarang ini adalah satu institusi kepimpinan tradisional yang ditaja oleh kerajaan.
Ketua Kampung bertanggungjawab, pertamanya untuk menjaga keamanan kampung, dan ketiga menjadi penghubung antara orang kampung dengan Pegawai Daerah dan pembantu kepada Penghulu dan Penggawa.
KERAJAAN TEMPATAN
Sebagai sebuah negara yang mengamalkan sistem demokrasi, penubuhan kerajaan tempatan bertujuan untuk memberikan autonomi kepada penduduk setempat mentadbir wilayah mereka dengan sendirinya.
Corak kerajaan tempatan di negara ini adalah berbagai-bagai dan boleh dibahagikan kepada enam bentuk seperti berikut :
Bil. Bentuk Lokasi
1. Lembaga Luar Bandar (Rural Council) Luar Bandar
2. Majlis Daerah (District Council) Daerah
3. Majlis Bandaran (Town Board ) Pekan sederhana
4. Majlis Perbandaran (Municipal Council) Bandar
5. Perbandaran (Municipality) Bandar lebih besar
6. Majlis Bandaraya (City Council) Bandar raya
Kesimpulan
Bagi melicinkan perjalanan pentadbiran dan pembangunan, pentadbiran negeri telah dipecahkan kepada daerah, mukim, kampung dan kerajaan tempatan yang ditadbirkan sendirian. Sistem pentadbiran bersendirian atau self-government ini tidak bercanggah dengan pentadbiran pusat kerana sistem pentadbiran ini adalah berlandaskan dan didasarkan kepada peruntukan-peruntukan yang termaktub di dalam Perlembagaan Persekutuan.
Nota Kuliah : Badan Kehakiman
dari ChangkatNingkeBTP
BADAN KEHAKIMAN
PENGENALAN
Undang-undang merupakan pengaruh yang paling menyerap dalam kehidupan kita, melibatkan dalam hampir semua perkara yang kita lakukan.
Sistem perundangan di Malaysia telah melalui satu jangka masa yang panjang, iaitu kira-kira 600 tahun lamanya. Penjajahan Inggeris telah memperkenalkan sistem kerajaan berpelembagaan dan common law.
Pada hari ini, sebahagian besar daripada undang-undang negara ini datangnya daripada sumber bertulis. Diluluskan oleh Parlimen Malaysia dan Dewan Perundangan Negeri. Mengenal dan mengetahui tentang sistem perundangan dan kehakiman di sesebuah negara seperti Malaysia adalah amat penting.
APA ITU PERUNDANGAN DAN KEHAKIMAN?
Perundangan (Legislation)
Menurut Abdul Monir Yaacob (1989), perundangan adalah merujuk kepada undang-undang yang digubal oleh badan khas yang bertanggungjawab dari segi perlembagaan. Kuasa perundangan di Malaysia telah ditetapkan melalui Perkara 44, Perlembagaan Persekutuan Malaysia.
Fungsi utama perundangan adalah untuk menggubal, meminda atau membatalkan undang-undang sebagai memberi kesan kepada hasrat badan perundangan.
Penggubalan undang-undang dalam bentuk perundangan dijalankan oleh Parlimen Malaysia bagi peringkat persekutuan dan Dewan Undangan Negeri bagi peringkat negeri. Parlimen Malaysia membuat undang-undang yang terkandung dalam Senarai I, Jadual Kesembilan, sementara Senarai II dari jadual yang sama merupakan hak kerajaan negeri. Senarai III pula merupakan Senarai Bersama bagi kedua-dua badan.
Kehakiman (Judiciary)
Dalam sistem demokrasi liberal yang diamalkan di negara ini, kehakiman merupakan cabang ketiga bagi pihak kerajaan memainkan peranannya dalam proses pengimbangan kuasa. Bagi melaksanakan fungsi kehakiman PP telah menyediakan peruntukan yang berkaitan yang terkandung dalam Bab 9, Perkara 121-131A.
Hakim mempunyai kuasa mentafsir dan melaksanakan undang-undang dengan kuasa (authority) yang diberikan kepada mereka. Kuasa kehakiman bagi badan-badan kehakiman di Malaysia terletak dalam Perkara 121 (1), Perlembagaan Persekutuan Malaysia. Kehakiman merupakan cabang ketiga bagi pihak kerajaan memainkan peranannya dalam proses pengimbangan kuasa.
Dalam usaha melaksanakan tugas-tugas kehakiman di negara ini, sistem mahkamah telah diwujudkan.
Badan perundangan bertugas membuat/menggubal undang-undang dan pihak mahkamah pula melaksanakan undang-undang itu, jika ianya digubal dengan betul. pihak mahkamah boleh mentafsir bahagian-bahagian tertentu undang-undang (akta, enakmen atau ordinan) sebagai tidak sah kerana bercanggah dengan bidang kuasanya.
Andaikan undang-undang itu digubal secara tidak sah, maka fungsi mahkamah ialah mentafsirkannya.
Makna/takrifan yang dibuat terhadap undang-undang oleh hakim akan menjadi satu ikutan penghakiman (precedent).
HUBUNGAN UNDANG-UNDANG DENGAN KEHAKIMAN
Tujuan undang-undang diwujudkan di sesebuah negara seperti Malaysia ialah untuk mencapai keadilan dalam masyarakat. Keadilan merupakan idea yang abstrak mengenai betul atau salah (right or wrong), keadilan dan kesamarataan (fairness and equality) Maka tujuan satu-satu undang-undang itu ialah menggalakkan ahli masyarakat melakukan sesuatu yang baik dan adil dalam mana-mana keadaan tertentu.
Undang-undang bukan sahaja berkhidmat untuk masyarakat, malah ia merupakan hasil dari proses interaksi sosial. Adalah wajar undang-undang di Malaysia berlainan dengan undang-undang di negara-negara lain, jika mahukannya dapat berfungsi di negara ini. Seperti undang-undang di negara lain, undang-undang di Malaysia dibentuk/digubal berdasarkan ethos sejarah dan budaya tempatan.
SEJARAH PERUNDANGAN DAN KEHAKIMAN
Sejarah perundangan dan kehakiman di negara ini bermula dengan pemerintahan Kesultanan Melaka.
Kemasukan penjajah Portugis, Belanda serta Jepun ke negara ini kurang memberi kesan dalam hal perundangan dan kehakiman, berbanding dengan penjajah Inggeris.
Sistem perundangan dan kehakiman Inggeris diperkenalkan di negara ini secara berperingkat-peringkat. Dalam satu siri kehakiman yang terdapat di negara ini, terbukti menunjukkan bahawa English Law telah diperkenalkan di Malaysia.
Undang-undang yang digunakan di negeri-negeri Melayu sebelum kemasukan penjajah Inggeris adalah Adat Pepatih, yang diamalkan di Negeri Sembilan dan daerah Naning di Melaka. Sementara Adat Temenggong pula digunakan di negeri-negeri lain di Semenanjung.
Pembentukan Negeri-negeri Melayu Bersekutu (FMS) dalam tahun 1895 menandakan bermulanya pengenalan Undang-undang Inggeris di Semenanjung.
Perkembangan ini berlanjutan hinggalah negara ini mencapai kemerdekaan dan berterusan pula selepas wujudnya Malaysia dalam tahun 1963. Perkembangan berikutnya pula ialah sedikit demi sedikit perundangan dan kehakiman Malaysia tidak lagi berpandukan perundangan dan kehakiman Inggeris sepenuhnya.
KLASIFIKASI UNDANG-UNDANG
Undang-undang boleh diklasifikasikan dalam berbaga-bagai kaedah. Salah satu kaedahnya ialah membahagikannya kepada tiga bahagian yang luas, iaitu,
a) Undang-undang Awam (Public Law),
b) Undang-undang Antarabangsa (International Law), dan
c) Undang-undang Persendirian (Private Law).
Undang-undang Awam (Public Law)
Pada dasarnya undang-undang awam mengawal perhubungan antara individu dengan negara. Undang-undang awam ini juga boleh dibahagikan kepada dua kategori, iaitu :
(i) Undang-undang Perlembagaan (Constitutional Law);
Menetapkan hak individu dalam negara. Ia menangani persoalan seperti ketinggian parlimen dan hak rakyat.
(ii) Undang-undang Jenayah (Criminal Law).
Menyusun berbagai kesalahan yang dilakukan oleh individu terhadap negara. Tujuannya untuk menghukum dan menumpaskan jenayah
Undang-undang Antarabangsa (International Law)
Undang-undang antarabangsa ini dikategorikan ke dalam:
(i) Undang-undang Antarabangsa Awam; dan
Undang-undang yang mengatasi antara dua negara
(ii) Undang-undang Antarabangsa Persendirian.
Juga dikenali sebagai konflik undang-undang. Undang-undang ini mengandungi peraturan yang memandu seseorang hakim di dalam kes yang banyak undang-undang negara lain terlibat
Undang-undang Persendirian (Private Law)
Berkaitan dengan perkara-perkara yang menjejaskan hak-hak dan tanggungjawab individu di kalangan sesama mereka. Gantirugi terhadap yang cedera, untuk membolehkan harta pesalah dirampas, mengenakan obligasi kontrak. Tiga jenis kategori undang-undang persendirian iaitu Undang-undang Kontrak, Undang-undang Tort dan Amanah
Kontrak (Contract)
Perjanjian dan perlaksanaan butiran perjanjian. (Pecah kontrak).
Tort
Obligasi yang dikenakan oleh undang-undang. Ia merupakan satu kesalahan sivil yang melibatkan pelanggaran atau salah laku tugas am. Boleh diselesaikan melalui tindakan awam bagi kerosakan yang tidak dapat dibayar. Mana-mana orang apabila haknya dilanggar boleh menyaman pihak yang melakukan kesalahan. Tersebut. Elemen penting dalam undang-undang tort adalah mesti ada kesalahan yang dilakukan dengan sengaja atau disebabkan oleh kecuaian. Kes tort yaqng sering berlaku adalah kes fitnah (defamation) Azwan Ali vs. TV3 and Fauziah Ahmad Daud dan kecuaian (negligence) seperti dalam kes Donaghue vs Stevenson.
Amanah (Trust)
SUMBER UNDANG-UNDANG
Undang-undang Malaysia, seperti juga undang-undang negara lain mempunyai sumber-sumber tertentu masing-masing.
1. Sumber Sejarah
2. Peraturan-peraturan yang sah yangmembentuk undang-undang
3. Tempat-tempat di mana undang-undang boleh didapati
Undang-undang Malaysia adalah bersumberkan undang-undang bertulis dan undang-undang tidak bertulis. Tiga sumber penting, iaitu,
(a) Undang-undang bertulis,
(b) Undang-undang tidak bertulis, dan
(c) Undang-undang Islam/Syariah.
• Undang-undang bertulis
Undang-undang bertulis adalah sumber terpenting undang-undang Malaysia. Undang-undang bertulis ini adalah seperti;
Perlembagaan Persekutuan dan Negeri
Undang-undang yang dibuat oleh Parlimen Malaysia dan Dewan Undangan Negeri.
Perundangan Subsidiari (Subsidiary Legislation) yang dibuat oleh mana-mana orang atau badan.
• Undang-undang tidak bertulis
Undang-undang tidak bertulis ini terdapat dalam,
(i) kes-kes yang diputuskan oleh mahkamah (Judicial Decision),
(ii) Common Law dan Rukun Ekuiti Inggeris, dan
(iii) Resam Tempatan (Local Customs), iaitu:
i. Keputusan hakim-hakim mahkamah atasan
ii. Common Law dan Rukun Ekuiti
iii. Hukum adat penduduk tempatan
• Undang-undang Islam/Syariah
Undang-undang Islam ini merupakan undang-undang Tuhan dari al-Quran, Hadis Nabi Muhammad (S.A.W), serta undang-undang yang telah dipersetujui oleh ulamak fikah zaman dahulu dan sekarang.
BAGAIMANA UNDANG-UNDANG DIKUATKUASAKAN?
Dalam hal-hal yang berkaitan dengan undang-undang persendirian sivil adalah menjadi tanggungjawab mereka yang rugi (damages) membawa mana-mana kesnya ke mahkamah. Pihak mahkamah akan bertindak untuk menyelesaikan pertikaian antara dua pihak atau lebih.
Dalam hal penguatkuasaan, undang-undang jenayah adalah berbeza dengan undang-undang sivil. Penguatkuasaan undang-undang jenayah dilaksanakan oleh badan-badan tertentu yang telah ditetapkan oleh undang-undang negara. Badan-badan yang bertanggungjawab itu ialah Polis, Jabatan Kastam, Jabatan Pengangkutan Jalan, Jabatan Imigresen, Majlis Perbandaran dan Kerajaan Tempatan, dan badan-badan lain yang diberi kuasa dari semasa ke semasa. Prosedur membawa satu-satu kesalahan itu adalah berbeza-beza. Prosedur itu adalah seperti berikut:
1. Kes Saman
2. Waran Tangkap
3. Perintah Timbalan Pendakwa Raya
Kes Boleh Tangkap
SISTEM KEHAKIMAN DI MALAYSIA
Badan kehakiman yang dibentuk oleh kerajaan mempunyai kuasa mendengar dan menentukan perkara-perkara sivil dan jenayah. Ia juga berkuasa mentafsir Perlembagaan Persekutuan dan Perlembagaan Negeri-Negeri.
Mahkamah Persekutuan
Mahkamah Persekutuan pula terbahagi kepada:
(i) Mahkamah Atasan (Superior Court) yang terdiri daripada:
-Mahkamah Agung (Supreme Court)
-Mahkamah Rayuan (Court of Appeal)
-Mahkamah Tinggi Malaya dan Borneo
(ii) Mahkamah Rendah (Subordinate Court) yang terdiri daripada:
- Mahkamah Sesyen
- Mahkamah Juvana
- Mahkamah Majistret
- Mahkamah Tuntutan Kecil
- Mahkamah/Balai Penghulu
(iii) Mahkamah Khas (Special Court) yang terdiri daripada:
- Mahkamah Tentera
- Mahkamah Perusahaan
- Mahkamah Buruh
- Mahkamah Merinyu Kanan Galian
Mahkamah Negeri
Mahkamah anegeri pula terbahagi kepada:
(i) Mahkamah Syariah (Semua Negeri)
Mahkamah Syariah Rayuan
Mahkamah Kadi Besar
Mahkamah Kadi
(ii) Mahkamah Adat/Mahkamah Anak Negeri (Di bawah tanggungjawab Sabah dan Sarawak)
Mahkamah Adat Daerah
Mahkamah Pegawai/Ketua Adat
Mahkamah Penghulu
Hierarki mahkamah diwujudkan berkait rapat dengan sistem rayuan. Tanpa adanya hierarki, hal-hal rayuan tidak mungkin wujud dan boleh dilaksanakan.
KEBEBASAN BADAN KEHAKIMAN
Terdapat dua ciri penting dalam badan kehakiman di Malaysia. Ciri-ciri itu ialah:
(i) Tidak memihak kepada sesiapa
(ii) Mempunyai kebebasannya yang tersendiri sepertimana yang diperuntukkan dalam perlembagaan Persekutuan Malaysia.
Selain itu, mahkamah juga tidak dikenakan kawalan, sama ada oleh badan perundangan ataupun oleh pihak eksekutif.
Seseorang hakim tidak boleh dipecat dari jawatannya dengan apa cara yang lain. Prosedur untuk memecat seseorang hakim diperuntukkan dalam Perkara 125(3), (4) dan (5), Perlembagaan Persekutuan Malaysia.
Kelakuan seseorang hakim tidak boleh dibincangkan dalam mana-mana majlis Parlimen, kecuali atas usul yang tersendiri. Ia tidak boleh dibincangkan sama sekali dalam mana-mana Dewan Undangan Negeri. Para hakim setelah dilantik akan memegang jawatan sampai berumur 65 tahun atau sehingga satu masa kemudiannya.
KUASA MAHKAMAH
Kuasa kehakiman yang diberikan kepada mahkamah ialah kuasa untuk membicara dan menentukan pertikaian. Kuasa kehakiman juga bermakna kuasa untuk menentukan sama ada seseorang telah melakukan jenayah atau tidak, dan hukuman yang wajar ke atasnya.
Pembahagian bidang kuasa mahkamah-mahkamah di negara ini dibuat berdasarkan berat, penting atau jumlah wang yang terlibat di dalam sesuatu kes.
Peranan/kuasa hakim sebagai seorang pengadil. Seseorang hakim tidak boleh menolong mana-mana pihak dalam mengemukakan kes masing-masing.
KESIMPULAN
Perundangan dan kehakiman Malaysia merupakan dua agensi kerajaan yang penting bagi mempastikan rakyat negara ini hidup dalam keadaan harmoni, rukun dan damai. Badan ini berjaya mempertahankan kedudukannya dan kekal sebagai jentera kerajaan yang aktif, progresif dan matang. Kita sebagai rakyat negara ini sepatutnya berbangga, memberi penghormatan sokongan, supaya kejayaan cemerlang ini berterusan dan memberi manfaat kepada rakyat seluruhnya.
BADAN KEHAKIMAN
PENGENALAN
Undang-undang merupakan pengaruh yang paling menyerap dalam kehidupan kita, melibatkan dalam hampir semua perkara yang kita lakukan.
Sistem perundangan di Malaysia telah melalui satu jangka masa yang panjang, iaitu kira-kira 600 tahun lamanya. Penjajahan Inggeris telah memperkenalkan sistem kerajaan berpelembagaan dan common law.
Pada hari ini, sebahagian besar daripada undang-undang negara ini datangnya daripada sumber bertulis. Diluluskan oleh Parlimen Malaysia dan Dewan Perundangan Negeri. Mengenal dan mengetahui tentang sistem perundangan dan kehakiman di sesebuah negara seperti Malaysia adalah amat penting.
APA ITU PERUNDANGAN DAN KEHAKIMAN?
Perundangan (Legislation)
Menurut Abdul Monir Yaacob (1989), perundangan adalah merujuk kepada undang-undang yang digubal oleh badan khas yang bertanggungjawab dari segi perlembagaan. Kuasa perundangan di Malaysia telah ditetapkan melalui Perkara 44, Perlembagaan Persekutuan Malaysia.
Fungsi utama perundangan adalah untuk menggubal, meminda atau membatalkan undang-undang sebagai memberi kesan kepada hasrat badan perundangan.
Penggubalan undang-undang dalam bentuk perundangan dijalankan oleh Parlimen Malaysia bagi peringkat persekutuan dan Dewan Undangan Negeri bagi peringkat negeri. Parlimen Malaysia membuat undang-undang yang terkandung dalam Senarai I, Jadual Kesembilan, sementara Senarai II dari jadual yang sama merupakan hak kerajaan negeri. Senarai III pula merupakan Senarai Bersama bagi kedua-dua badan.
Kehakiman (Judiciary)
Dalam sistem demokrasi liberal yang diamalkan di negara ini, kehakiman merupakan cabang ketiga bagi pihak kerajaan memainkan peranannya dalam proses pengimbangan kuasa. Bagi melaksanakan fungsi kehakiman PP telah menyediakan peruntukan yang berkaitan yang terkandung dalam Bab 9, Perkara 121-131A.
Hakim mempunyai kuasa mentafsir dan melaksanakan undang-undang dengan kuasa (authority) yang diberikan kepada mereka. Kuasa kehakiman bagi badan-badan kehakiman di Malaysia terletak dalam Perkara 121 (1), Perlembagaan Persekutuan Malaysia. Kehakiman merupakan cabang ketiga bagi pihak kerajaan memainkan peranannya dalam proses pengimbangan kuasa.
Dalam usaha melaksanakan tugas-tugas kehakiman di negara ini, sistem mahkamah telah diwujudkan.
Badan perundangan bertugas membuat/menggubal undang-undang dan pihak mahkamah pula melaksanakan undang-undang itu, jika ianya digubal dengan betul. pihak mahkamah boleh mentafsir bahagian-bahagian tertentu undang-undang (akta, enakmen atau ordinan) sebagai tidak sah kerana bercanggah dengan bidang kuasanya.
Andaikan undang-undang itu digubal secara tidak sah, maka fungsi mahkamah ialah mentafsirkannya.
Makna/takrifan yang dibuat terhadap undang-undang oleh hakim akan menjadi satu ikutan penghakiman (precedent).
HUBUNGAN UNDANG-UNDANG DENGAN KEHAKIMAN
Tujuan undang-undang diwujudkan di sesebuah negara seperti Malaysia ialah untuk mencapai keadilan dalam masyarakat. Keadilan merupakan idea yang abstrak mengenai betul atau salah (right or wrong), keadilan dan kesamarataan (fairness and equality) Maka tujuan satu-satu undang-undang itu ialah menggalakkan ahli masyarakat melakukan sesuatu yang baik dan adil dalam mana-mana keadaan tertentu.
Undang-undang bukan sahaja berkhidmat untuk masyarakat, malah ia merupakan hasil dari proses interaksi sosial. Adalah wajar undang-undang di Malaysia berlainan dengan undang-undang di negara-negara lain, jika mahukannya dapat berfungsi di negara ini. Seperti undang-undang di negara lain, undang-undang di Malaysia dibentuk/digubal berdasarkan ethos sejarah dan budaya tempatan.
SEJARAH PERUNDANGAN DAN KEHAKIMAN
Sejarah perundangan dan kehakiman di negara ini bermula dengan pemerintahan Kesultanan Melaka.
Kemasukan penjajah Portugis, Belanda serta Jepun ke negara ini kurang memberi kesan dalam hal perundangan dan kehakiman, berbanding dengan penjajah Inggeris.
Sistem perundangan dan kehakiman Inggeris diperkenalkan di negara ini secara berperingkat-peringkat. Dalam satu siri kehakiman yang terdapat di negara ini, terbukti menunjukkan bahawa English Law telah diperkenalkan di Malaysia.
Undang-undang yang digunakan di negeri-negeri Melayu sebelum kemasukan penjajah Inggeris adalah Adat Pepatih, yang diamalkan di Negeri Sembilan dan daerah Naning di Melaka. Sementara Adat Temenggong pula digunakan di negeri-negeri lain di Semenanjung.
Pembentukan Negeri-negeri Melayu Bersekutu (FMS) dalam tahun 1895 menandakan bermulanya pengenalan Undang-undang Inggeris di Semenanjung.
Perkembangan ini berlanjutan hinggalah negara ini mencapai kemerdekaan dan berterusan pula selepas wujudnya Malaysia dalam tahun 1963. Perkembangan berikutnya pula ialah sedikit demi sedikit perundangan dan kehakiman Malaysia tidak lagi berpandukan perundangan dan kehakiman Inggeris sepenuhnya.
KLASIFIKASI UNDANG-UNDANG
Undang-undang boleh diklasifikasikan dalam berbaga-bagai kaedah. Salah satu kaedahnya ialah membahagikannya kepada tiga bahagian yang luas, iaitu,
a) Undang-undang Awam (Public Law),
b) Undang-undang Antarabangsa (International Law), dan
c) Undang-undang Persendirian (Private Law).
Undang-undang Awam (Public Law)
Pada dasarnya undang-undang awam mengawal perhubungan antara individu dengan negara. Undang-undang awam ini juga boleh dibahagikan kepada dua kategori, iaitu :
(i) Undang-undang Perlembagaan (Constitutional Law);
Menetapkan hak individu dalam negara. Ia menangani persoalan seperti ketinggian parlimen dan hak rakyat.
(ii) Undang-undang Jenayah (Criminal Law).
Menyusun berbagai kesalahan yang dilakukan oleh individu terhadap negara. Tujuannya untuk menghukum dan menumpaskan jenayah
Undang-undang Antarabangsa (International Law)
Undang-undang antarabangsa ini dikategorikan ke dalam:
(i) Undang-undang Antarabangsa Awam; dan
Undang-undang yang mengatasi antara dua negara
(ii) Undang-undang Antarabangsa Persendirian.
Juga dikenali sebagai konflik undang-undang. Undang-undang ini mengandungi peraturan yang memandu seseorang hakim di dalam kes yang banyak undang-undang negara lain terlibat
Undang-undang Persendirian (Private Law)
Berkaitan dengan perkara-perkara yang menjejaskan hak-hak dan tanggungjawab individu di kalangan sesama mereka. Gantirugi terhadap yang cedera, untuk membolehkan harta pesalah dirampas, mengenakan obligasi kontrak. Tiga jenis kategori undang-undang persendirian iaitu Undang-undang Kontrak, Undang-undang Tort dan Amanah
Kontrak (Contract)
Perjanjian dan perlaksanaan butiran perjanjian. (Pecah kontrak).
Tort
Obligasi yang dikenakan oleh undang-undang. Ia merupakan satu kesalahan sivil yang melibatkan pelanggaran atau salah laku tugas am. Boleh diselesaikan melalui tindakan awam bagi kerosakan yang tidak dapat dibayar. Mana-mana orang apabila haknya dilanggar boleh menyaman pihak yang melakukan kesalahan. Tersebut. Elemen penting dalam undang-undang tort adalah mesti ada kesalahan yang dilakukan dengan sengaja atau disebabkan oleh kecuaian. Kes tort yaqng sering berlaku adalah kes fitnah (defamation) Azwan Ali vs. TV3 and Fauziah Ahmad Daud dan kecuaian (negligence) seperti dalam kes Donaghue vs Stevenson.
Amanah (Trust)
SUMBER UNDANG-UNDANG
Undang-undang Malaysia, seperti juga undang-undang negara lain mempunyai sumber-sumber tertentu masing-masing.
1. Sumber Sejarah
2. Peraturan-peraturan yang sah yangmembentuk undang-undang
3. Tempat-tempat di mana undang-undang boleh didapati
Undang-undang Malaysia adalah bersumberkan undang-undang bertulis dan undang-undang tidak bertulis. Tiga sumber penting, iaitu,
(a) Undang-undang bertulis,
(b) Undang-undang tidak bertulis, dan
(c) Undang-undang Islam/Syariah.
• Undang-undang bertulis
Undang-undang bertulis adalah sumber terpenting undang-undang Malaysia. Undang-undang bertulis ini adalah seperti;
Perlembagaan Persekutuan dan Negeri
Undang-undang yang dibuat oleh Parlimen Malaysia dan Dewan Undangan Negeri.
Perundangan Subsidiari (Subsidiary Legislation) yang dibuat oleh mana-mana orang atau badan.
• Undang-undang tidak bertulis
Undang-undang tidak bertulis ini terdapat dalam,
(i) kes-kes yang diputuskan oleh mahkamah (Judicial Decision),
(ii) Common Law dan Rukun Ekuiti Inggeris, dan
(iii) Resam Tempatan (Local Customs), iaitu:
i. Keputusan hakim-hakim mahkamah atasan
ii. Common Law dan Rukun Ekuiti
iii. Hukum adat penduduk tempatan
• Undang-undang Islam/Syariah
Undang-undang Islam ini merupakan undang-undang Tuhan dari al-Quran, Hadis Nabi Muhammad (S.A.W), serta undang-undang yang telah dipersetujui oleh ulamak fikah zaman dahulu dan sekarang.
BAGAIMANA UNDANG-UNDANG DIKUATKUASAKAN?
Dalam hal-hal yang berkaitan dengan undang-undang persendirian sivil adalah menjadi tanggungjawab mereka yang rugi (damages) membawa mana-mana kesnya ke mahkamah. Pihak mahkamah akan bertindak untuk menyelesaikan pertikaian antara dua pihak atau lebih.
Dalam hal penguatkuasaan, undang-undang jenayah adalah berbeza dengan undang-undang sivil. Penguatkuasaan undang-undang jenayah dilaksanakan oleh badan-badan tertentu yang telah ditetapkan oleh undang-undang negara. Badan-badan yang bertanggungjawab itu ialah Polis, Jabatan Kastam, Jabatan Pengangkutan Jalan, Jabatan Imigresen, Majlis Perbandaran dan Kerajaan Tempatan, dan badan-badan lain yang diberi kuasa dari semasa ke semasa. Prosedur membawa satu-satu kesalahan itu adalah berbeza-beza. Prosedur itu adalah seperti berikut:
1. Kes Saman
2. Waran Tangkap
3. Perintah Timbalan Pendakwa Raya
Kes Boleh Tangkap
SISTEM KEHAKIMAN DI MALAYSIA
Badan kehakiman yang dibentuk oleh kerajaan mempunyai kuasa mendengar dan menentukan perkara-perkara sivil dan jenayah. Ia juga berkuasa mentafsir Perlembagaan Persekutuan dan Perlembagaan Negeri-Negeri.
Mahkamah Persekutuan
Mahkamah Persekutuan pula terbahagi kepada:
(i) Mahkamah Atasan (Superior Court) yang terdiri daripada:
-Mahkamah Agung (Supreme Court)
-Mahkamah Rayuan (Court of Appeal)
-Mahkamah Tinggi Malaya dan Borneo
(ii) Mahkamah Rendah (Subordinate Court) yang terdiri daripada:
- Mahkamah Sesyen
- Mahkamah Juvana
- Mahkamah Majistret
- Mahkamah Tuntutan Kecil
- Mahkamah/Balai Penghulu
(iii) Mahkamah Khas (Special Court) yang terdiri daripada:
- Mahkamah Tentera
- Mahkamah Perusahaan
- Mahkamah Buruh
- Mahkamah Merinyu Kanan Galian
Mahkamah Negeri
Mahkamah anegeri pula terbahagi kepada:
(i) Mahkamah Syariah (Semua Negeri)
Mahkamah Syariah Rayuan
Mahkamah Kadi Besar
Mahkamah Kadi
(ii) Mahkamah Adat/Mahkamah Anak Negeri (Di bawah tanggungjawab Sabah dan Sarawak)
Mahkamah Adat Daerah
Mahkamah Pegawai/Ketua Adat
Mahkamah Penghulu
Hierarki mahkamah diwujudkan berkait rapat dengan sistem rayuan. Tanpa adanya hierarki, hal-hal rayuan tidak mungkin wujud dan boleh dilaksanakan.
KEBEBASAN BADAN KEHAKIMAN
Terdapat dua ciri penting dalam badan kehakiman di Malaysia. Ciri-ciri itu ialah:
(i) Tidak memihak kepada sesiapa
(ii) Mempunyai kebebasannya yang tersendiri sepertimana yang diperuntukkan dalam perlembagaan Persekutuan Malaysia.
Selain itu, mahkamah juga tidak dikenakan kawalan, sama ada oleh badan perundangan ataupun oleh pihak eksekutif.
Seseorang hakim tidak boleh dipecat dari jawatannya dengan apa cara yang lain. Prosedur untuk memecat seseorang hakim diperuntukkan dalam Perkara 125(3), (4) dan (5), Perlembagaan Persekutuan Malaysia.
Kelakuan seseorang hakim tidak boleh dibincangkan dalam mana-mana majlis Parlimen, kecuali atas usul yang tersendiri. Ia tidak boleh dibincangkan sama sekali dalam mana-mana Dewan Undangan Negeri. Para hakim setelah dilantik akan memegang jawatan sampai berumur 65 tahun atau sehingga satu masa kemudiannya.
KUASA MAHKAMAH
Kuasa kehakiman yang diberikan kepada mahkamah ialah kuasa untuk membicara dan menentukan pertikaian. Kuasa kehakiman juga bermakna kuasa untuk menentukan sama ada seseorang telah melakukan jenayah atau tidak, dan hukuman yang wajar ke atasnya.
Pembahagian bidang kuasa mahkamah-mahkamah di negara ini dibuat berdasarkan berat, penting atau jumlah wang yang terlibat di dalam sesuatu kes.
Peranan/kuasa hakim sebagai seorang pengadil. Seseorang hakim tidak boleh menolong mana-mana pihak dalam mengemukakan kes masing-masing.
KESIMPULAN
Perundangan dan kehakiman Malaysia merupakan dua agensi kerajaan yang penting bagi mempastikan rakyat negara ini hidup dalam keadaan harmoni, rukun dan damai. Badan ini berjaya mempertahankan kedudukannya dan kekal sebagai jentera kerajaan yang aktif, progresif dan matang. Kita sebagai rakyat negara ini sepatutnya berbangga, memberi penghormatan sokongan, supaya kejayaan cemerlang ini berterusan dan memberi manfaat kepada rakyat seluruhnya.
Nota Kuliah : FEDERALISME: KERAJAAN PUSAT & NEGERI
dari ChangkatNingkeBTP
PENGENALAN
Pembentukan Persekutuan Malaysia adalah unik kerana bukan semua negeri anggota seperti lazimnya dalam sebuah sistem persekutuan, mempunyai kuasa yang sama. Pada dasarnya, kelonggaran yang diberikan kepada Sabah, Sarawak dan Singapura merupakan syarat terbentuknya Persekutuan Malaysia. Hubungan kerajaan pusat kadangkala baik dan kadangkala dingin.
Federalisme
Mengikut K.C.Wheare (1953), sistem federalisme merupakan satu kaedah untuk membahagikan kuasa antara 2 peringkat kerajaan.
Ciri/sifat federalisme:
Terdapat pembahagian kuasa
Sebuah kerajaan mempunyai hubungan terus/langsung dengan rakyatnya
Kedua-dua kerajaan mendapat pengesahan kuasanya terus dari rakyat.
Pada dasarnaya, pembahagian kuasa, kebebasan dan kedaulatan sebuah kerajaan dalam sistem persekutuan adalah jelas.
Latar Belakang Sistem Federalisme
Sebelum Negeri-negeri Melayu Bersekutu, semua negeri-negeri Melayu Bersekutu dan Tidak Bersekutu, dan Negeri-negeri Selat, merupakan identiti politik yang berasingan tetapi diperintah secara tidak langsung.
Negeri-Negeri Melayu Bersekutu
Percubaan memperkenalkan sistem Federalisme boleh dikatakan bermula dengan satu usaha menyatukan negeri-negeri Melayu melalui perjanjian Persekutuan 1895.Sistem pemerintahan yang ditubuhkan pada 1896 meletakkan Negeri-negeri Melayu Bersekutu di bawah naungan British. Dua peringkat kerajaan diwujudkan, iaitu kerajaan persekutuan dan kerajaan negeri.
Kesatuan Malaya (Malayan Union)
Kesatuan Malaya telah ditubuhkan pada 1 April 1946 sebgai satu usaha menggabungkan semua negeri-negeri Melayu, iaitu Negeri-negeri Melayu Bersekutu, Negeri-negeri melayu Bersekutu, Negeri-negeri Melayu Tidak Bersekutu dan Negeri-negeri Selat.
Persekutuan Tanah Melayu
Persekutuan Tanah Melayu (PTM) ditubuhkan berikutan tentangan hebat orang-orang Melayu terhadap Kesatuan Malaya. PTM terdiri daripada 11 negeri anggota.
Sistem kerajaan PTM meletakkan kuasa pentadbiran kepada kerajaan pusat. Pada peringkat PTM meletakkan kuasa pentadbiran terdiri daripada:
1. Pesuruhanjaya Tinggi British yang dilantik oleh Raja Britain;
2. Majlis Eksekutif Persekutuan; dan
3. Majlis Perundangan Persekutuan
Pembentukan Persekutuan Malaysia 1963
Cadangan
Cadangan penubuhan Persekutuan Malaysia bukan suatu cadangan baru. Antara sebab yang mendesak ketika itu adalah seperti yang berikut:
Kegiatan Komunis
Imbangan penduduk
Kemerdekaan
Pembahagian Kuasa Antara Kerajaan
Di Malaysia pembahagian kuasa anatra kerajaan persekutuan dan kerajaan negeri juga jelas dan terkandung di dalam peruntukan-peruntukan Perlembagaan Persekutuan. Terdapat tiga senarai senarai dalam Jadual Kesembilan Perlembagaan Persekutuan yang mengagihkan kuasa ini, iaitu: Senarai I (Persekutuan); Senarai II (Negeri) ; dan Senarai III (Bersama).
Senarai Persekutuan (I)
Senarai persekutuan mengandungi 27 bidang kuasa dalam perlembagaan Malaysia.
Senarai Negeri (II)
Senarai Negeri mengandungi 12 bidang kuasa dalam Perlembagaan Malaysia.
Senarai Bersama (III)
Senarai bersama mengandungi 18 bidang kuasa dalam perlembagaan Malaysia.
Kuasa Residual
Perkara 77, PP memperuntukkan bahawa kerajaan negeri mempunyai kuasa ke atas mana-mana bidang kuasa yang tidak disenaraikan dalam mana-mana senarai.
Keagungan Perlembagaan (Kerajaan Persekutuan)
Hubungan antara kerajaan dalam mana-mana negara yang mengamalkan sistem Persekutuan adalah memihak kepada kerajaan pusat. Beberapa perkara yang menyebabkan kecenderungan sedemikian.
Peruntukan Perlembagaan
1. Perkara 2(b)
2. Perkara 4 (1)
3. Perkara 75
4. Perkara 73
5. Perkara 76
Bidang Kuasa Kewangan (Senarai I, Item ke 7 Jadual Kesembilan )
Bidang kuasa kewangan kerajaan pusat adalah menyeluruh kerana sebahagian besar daripada punca kewangan kerajaan negeri datangnya daripada peruntukan kewangan yang diberikan oleh kerajaan pusat.
Geran kepada Negeri (Perkara 109 [1a])
Dibawah perkara 109, Perlembagaan mewajibkan kerajaan persekutuan memberi kepada setiap negeri yang dinamakan ‘pemberian mengikut bilangan orang’
Pemberian Jalan Negeri (Perkara 109[1b])
Dalam perkara yang sama, kerajaan persekutuan juga dikehendaki mengadakan pemberian Jalan Negeri
MASALAH /ISU DALAM HUBUNGAN ANTARA KERAJAAN
Ketegangan dalam hubungan antara kerajaan adalah satu perkara lazim dalam sebuah negara yang berbentuk persekutuan, beberapa peristiwa telah menyebabkan hubungan antara kerajaan pusat dan negeri.
Singapura dikeluarkan daripada Persekutuan
Ujian terhadap keutuhan Persekutuan tercabar dengan perpisahan Singapura daripada Persekutuan pada 1965
Darurat 1966, Sarawak
Darurat 1966 telah diisytiharkan dan ia berkait dengan usaha menumbangkan kepimpinan Datuk Stephen kalong Ningkan sebagai Ketua Menteri Sarawak (1963-66) kerana tidak sehaluan dengan Kerajaan dan Kepimpinan Persekutuan.
Darurat 1977, Kelantan
Darurat 1977 telah diisytiharkan dan ia berkait denga usaha menumbangkan kepimpinan dan pengaruh PAS di Kelantan
Kerajaan Di bawah Kepimpinan Parti Pembangkang
Pada 1980-an dan 1990-an, hubungan tegang antara kerajaan pusat dan negeri disebabakan parti pemerintah pada peringkat negeri adalah bukan parti komponen pemerintah pada peringkat nasional
Sabah
Ketegangan hubungan antara kerajaan bermula dengan kemenangan Parti Berastu Sabah (PBS) pada 1984.
Kelantan
Hubungan tegang antara kerajaan pusat dengan pemerintahan Kelantan pimpinana PAS muncul sekali lagi setelah PAS bertapak semula di negeri itu selepas pilihan raya 1990.
KESIMPULAN
Federalisme addalah satu rangka menyatuoadukan pelbagai wilayah yang dahulunya wujud berasinagan. Hubungan antara kerajaan dalam federalisme berpusat kepada persoalan persaingan kuasa. Dalam hal ini, pada umumnya kerajaan pusat mempunyai kelebihan seperti yang jelas dinyatakan dalam beberapa perkara dalam perlembagaan Malaysia. Perpisahan Singapura dari Persekutuan pada 1965 adalah merupakan satu daripada cara penyelesaian dalam hubungan antara kerajaan yang sudah tidak dapat dibaikpulih.
PENGENALAN
Pembentukan Persekutuan Malaysia adalah unik kerana bukan semua negeri anggota seperti lazimnya dalam sebuah sistem persekutuan, mempunyai kuasa yang sama. Pada dasarnya, kelonggaran yang diberikan kepada Sabah, Sarawak dan Singapura merupakan syarat terbentuknya Persekutuan Malaysia. Hubungan kerajaan pusat kadangkala baik dan kadangkala dingin.
Federalisme
Mengikut K.C.Wheare (1953), sistem federalisme merupakan satu kaedah untuk membahagikan kuasa antara 2 peringkat kerajaan.
Ciri/sifat federalisme:
Terdapat pembahagian kuasa
Sebuah kerajaan mempunyai hubungan terus/langsung dengan rakyatnya
Kedua-dua kerajaan mendapat pengesahan kuasanya terus dari rakyat.
Pada dasarnaya, pembahagian kuasa, kebebasan dan kedaulatan sebuah kerajaan dalam sistem persekutuan adalah jelas.
Latar Belakang Sistem Federalisme
Sebelum Negeri-negeri Melayu Bersekutu, semua negeri-negeri Melayu Bersekutu dan Tidak Bersekutu, dan Negeri-negeri Selat, merupakan identiti politik yang berasingan tetapi diperintah secara tidak langsung.
Negeri-Negeri Melayu Bersekutu
Percubaan memperkenalkan sistem Federalisme boleh dikatakan bermula dengan satu usaha menyatukan negeri-negeri Melayu melalui perjanjian Persekutuan 1895.Sistem pemerintahan yang ditubuhkan pada 1896 meletakkan Negeri-negeri Melayu Bersekutu di bawah naungan British. Dua peringkat kerajaan diwujudkan, iaitu kerajaan persekutuan dan kerajaan negeri.
Kesatuan Malaya (Malayan Union)
Kesatuan Malaya telah ditubuhkan pada 1 April 1946 sebgai satu usaha menggabungkan semua negeri-negeri Melayu, iaitu Negeri-negeri Melayu Bersekutu, Negeri-negeri melayu Bersekutu, Negeri-negeri Melayu Tidak Bersekutu dan Negeri-negeri Selat.
Persekutuan Tanah Melayu
Persekutuan Tanah Melayu (PTM) ditubuhkan berikutan tentangan hebat orang-orang Melayu terhadap Kesatuan Malaya. PTM terdiri daripada 11 negeri anggota.
Sistem kerajaan PTM meletakkan kuasa pentadbiran kepada kerajaan pusat. Pada peringkat PTM meletakkan kuasa pentadbiran terdiri daripada:
1. Pesuruhanjaya Tinggi British yang dilantik oleh Raja Britain;
2. Majlis Eksekutif Persekutuan; dan
3. Majlis Perundangan Persekutuan
Pembentukan Persekutuan Malaysia 1963
Cadangan
Cadangan penubuhan Persekutuan Malaysia bukan suatu cadangan baru. Antara sebab yang mendesak ketika itu adalah seperti yang berikut:
Kegiatan Komunis
Imbangan penduduk
Kemerdekaan
Pembahagian Kuasa Antara Kerajaan
Di Malaysia pembahagian kuasa anatra kerajaan persekutuan dan kerajaan negeri juga jelas dan terkandung di dalam peruntukan-peruntukan Perlembagaan Persekutuan. Terdapat tiga senarai senarai dalam Jadual Kesembilan Perlembagaan Persekutuan yang mengagihkan kuasa ini, iaitu: Senarai I (Persekutuan); Senarai II (Negeri) ; dan Senarai III (Bersama).
Senarai Persekutuan (I)
Senarai persekutuan mengandungi 27 bidang kuasa dalam perlembagaan Malaysia.
Senarai Negeri (II)
Senarai Negeri mengandungi 12 bidang kuasa dalam Perlembagaan Malaysia.
Senarai Bersama (III)
Senarai bersama mengandungi 18 bidang kuasa dalam perlembagaan Malaysia.
Kuasa Residual
Perkara 77, PP memperuntukkan bahawa kerajaan negeri mempunyai kuasa ke atas mana-mana bidang kuasa yang tidak disenaraikan dalam mana-mana senarai.
Keagungan Perlembagaan (Kerajaan Persekutuan)
Hubungan antara kerajaan dalam mana-mana negara yang mengamalkan sistem Persekutuan adalah memihak kepada kerajaan pusat. Beberapa perkara yang menyebabkan kecenderungan sedemikian.
Peruntukan Perlembagaan
1. Perkara 2(b)
2. Perkara 4 (1)
3. Perkara 75
4. Perkara 73
5. Perkara 76
Bidang Kuasa Kewangan (Senarai I, Item ke 7 Jadual Kesembilan )
Bidang kuasa kewangan kerajaan pusat adalah menyeluruh kerana sebahagian besar daripada punca kewangan kerajaan negeri datangnya daripada peruntukan kewangan yang diberikan oleh kerajaan pusat.
Geran kepada Negeri (Perkara 109 [1a])
Dibawah perkara 109, Perlembagaan mewajibkan kerajaan persekutuan memberi kepada setiap negeri yang dinamakan ‘pemberian mengikut bilangan orang’
Pemberian Jalan Negeri (Perkara 109[1b])
Dalam perkara yang sama, kerajaan persekutuan juga dikehendaki mengadakan pemberian Jalan Negeri
MASALAH /ISU DALAM HUBUNGAN ANTARA KERAJAAN
Ketegangan dalam hubungan antara kerajaan adalah satu perkara lazim dalam sebuah negara yang berbentuk persekutuan, beberapa peristiwa telah menyebabkan hubungan antara kerajaan pusat dan negeri.
Singapura dikeluarkan daripada Persekutuan
Ujian terhadap keutuhan Persekutuan tercabar dengan perpisahan Singapura daripada Persekutuan pada 1965
Darurat 1966, Sarawak
Darurat 1966 telah diisytiharkan dan ia berkait dengan usaha menumbangkan kepimpinan Datuk Stephen kalong Ningkan sebagai Ketua Menteri Sarawak (1963-66) kerana tidak sehaluan dengan Kerajaan dan Kepimpinan Persekutuan.
Darurat 1977, Kelantan
Darurat 1977 telah diisytiharkan dan ia berkait denga usaha menumbangkan kepimpinan dan pengaruh PAS di Kelantan
Kerajaan Di bawah Kepimpinan Parti Pembangkang
Pada 1980-an dan 1990-an, hubungan tegang antara kerajaan pusat dan negeri disebabakan parti pemerintah pada peringkat negeri adalah bukan parti komponen pemerintah pada peringkat nasional
Sabah
Ketegangan hubungan antara kerajaan bermula dengan kemenangan Parti Berastu Sabah (PBS) pada 1984.
Kelantan
Hubungan tegang antara kerajaan pusat dengan pemerintahan Kelantan pimpinana PAS muncul sekali lagi setelah PAS bertapak semula di negeri itu selepas pilihan raya 1990.
KESIMPULAN
Federalisme addalah satu rangka menyatuoadukan pelbagai wilayah yang dahulunya wujud berasinagan. Hubungan antara kerajaan dalam federalisme berpusat kepada persoalan persaingan kuasa. Dalam hal ini, pada umumnya kerajaan pusat mempunyai kelebihan seperti yang jelas dinyatakan dalam beberapa perkara dalam perlembagaan Malaysia. Perpisahan Singapura dari Persekutuan pada 1965 adalah merupakan satu daripada cara penyelesaian dalam hubungan antara kerajaan yang sudah tidak dapat dibaikpulih.
BADAN EKSEKUTIF
dari ChangkatNingkeBTP
PENGENALAN
Dalam sistem demokrasi moden, kerajaan sesebuah negara lazimnya terdiri daripada tiga badan pemerintah, iaitu eksekutif, perundangan dan kehakiman. Badan eksekutif, perundangan dan kehakiman saling mengimbangi antara satu sama lain. Dalam sistem berparlimen, anggota badan eksekutif dilantik dari kalangan anggota dwidewan Parlimen. Ini dilihat sebagai unsur ysng mengkompromikan kebebasan dan kedaulatan badan eksekutif dari badan perundangan.
Di Malaysia, kerajaan persekutuan terdiri daripada tiga badan utama; badan eksekutif, badan perundangan dan badan kehakiman. Badan eksekutif yang diketuai oleh seorang Perdana Menteri tetap menjadi sebuah institusi politik penting. Hal ini kerana kuasa seorang Perdana Menteri adalah nyata dan bertokok tambah sebagai ketua kerajaan(kabinet) dan ketua parti yang memegang undi majoriti di Parlimen.
YANG DI-PERTUAN AGONG
Yang di-Pertuan Agong, sebagai ketua negara atau Persekutuan, mempunyai beberapa peranan penting berhubung dengan badan eksekutif atau Jemaah Menteri. Berhubung badan eksekutif, Yang di-Pertuan Agong memainkan sekurang-kurangnya empat(4) peranan penting.
Pertama, Perkara 39 Perlembgaan Persekutuan meletakkan kuasa eksekutif di tangan Yang di-Pertuan Agong.
Kedua, sebagai ketua negara, Perlembagaan Persekutuan melalui Perkara 40(2[a]) memperuntukkan kuasa kepada baginda untuk melantik Perdana Menteri.
Ketiga, Perkara 43 Perlembagaan Persekutuan memperuntukkan kepada Yang di-Pertuan Agong kuasa melantik Jemaah Menteri atas nasihat Perdana Menteri (Perkara 43(2[a]) Perlembagaan Persekutuan.
Keempat, Yang di-Pertuan Agong juga diperuntukan kuasa mempersetujui atau tidak permintaan untuk membubarkan Parlimen melalui Perkara 40(2[b]).
JEMAAH MENTERI
SEJARAH
Sejarah pengenalan Jemaah Menteri ini bermula dengan penubuhan sebuah kabinet mini yang dinamakan Sistem Ahli (Member System) pada 1951. Dalam sistem ahli, seorang yang dilantik itu adalah ibarat seorang menteri kerana beliau memainkan peranan yang sama.
Apabila malaya diberikan kemerdekaaan pada 1957, Tunku Abdul rahman Putra Al-Haj menjadi Perdana Menteri Persekutuan Malaya, dan kabinet yang dibentuk pada ketika itu merupakan kabinet pertama selepas Malaya merdeka dari penjajahan British. Tunku Abdul Rahman Putra Al-Haj mengetuai kerajaan sehingga tahun 1970, merangkumi tempoh pembentukan tempoh pembentukan Persekutuan Malaysia pada 1963 dan Singapura keluar daripada Persekutuan pada 1965.
Pelantikan Kabinet Kini
Perkara 43(1) Perlembagaan Persekutuan memperuntukan bahawa Jemaah Menteri untuk menasihati baginda dalan menjalankan tugas-tugasnya. Bagi membantu menteri-menteri melaksanakan tugas masing-masing, Perlembagaan Persekutuan juga memperuntukkan bahawa
Yang di-Pertuan Agong akan melantik timbalan-timbalan menteri atas nasihat Perdana Merteri (Perkara 43A Perlembagaan Persekutuan). Setiausaha parlimen dilantik oleh Perdana Menteri mengikut Perkara 43B(1) Perlembagaan Persekutuan. Seorang Perdana Menteri juga diberi kuasa politik oleh Perlembagaan Persekutuan untuk melantik sebilangan setiausaha politik yang difikirkan perlu (Perkara 43 [c].
Perdana Menteri
Perdana Menteri adalah satu jawapan yang paling penting dalam sebuah sistem politik bercorak demokrasi berparlimen. Kuasa sebenar pemerintahan terletak pada Perdana Menteri, iaitu Ketua Jemaah Menteri. Kuasa seorang Perdana Menteri tidak terhad kepada jawatan rasmi sebagai Perdaan Menteri sahaja.
Ketua Jemaah Menteri
Beliau berkuasa mencalonkan sesiapa sahaja untuk dilantik oleh Yang di-Pertuan agong untuk menyertai kabinetnya. Seseorang yang dilantik menganggotai Jemaah Menteri biasanya orang-orang yang pada pendapat Perdana Menteri boleh bekerja sama dan menyokongnya.
Sebagai ketua, seorang Perdana Menteri juga mempengerusikan mesyuarat Jemaah Menteri yang diadakan sekali seminggu.
Walau apa sekalipun cara seseorang itu dilantik menganggotai Jemaah Menteri, seseorang yang dilantik itu merupakan hak atau prerogatifnya. Oleh itu, kuasa dan pengaruh beliau akan bertambah dengan setiap perlantikan.
Ketua Pentadbir Utama
Seorang Perdana Menteri juga memainkan peranan sebagai ketua Pentadbir utama negara. Semua dasar yang diamalkan oleh kerajaan, termasuk kementerian-kementerian, diturunkan dari pemerintah yang diketuai oleh seorang Perdana Menteri.
Sebagai Ketua pentadbir negara, seorang Perdana Menteri memainkan peranan sebagai juru jual penting dasar-dasar dan program-program.
Kejayaan dan penerimaan dasar an program itu menunjukkan kebijaksanaan, kualiti kepimpinan dan kewibawaan sseorang Perdana Menteri sebagai ketua pentadbir utama negara.
Ketua Parti Pemerintah
1. Seorang Perdana Menteri sudah semestinya merupakan ketua sebuah parti politik.
2. Memungut kerusi terbanyak dalam pilihanraya umum.
3. Amalan biasa dimana ketua parti politik yang telah memenangi majoriti kerusi Parlimaen dijemput untuk menubuhkan sebuah kerajaan.
4. Perlantikan seorang Perdanana Menteri berjalan dengan lancar kerana UMNO atau Parti Perikatan yang diketuai oleh UMNO telah berjaya memenangi pilihanraya umum parlien dengan majoriti yang jelas.
5. Kepelbagaian parti yang menganggotai Barisan Nasional juga membawa batas-batas tertentu kepada seorang Perdana Menteri. Satu daripada batasan ini ialah seorang Perdana menteri. Satu daripada batasan ini ialah seorang Perdana Menteri perlu mengambil kira perwakilan dari semua parti anggota apabila membuat pencalonan untuk mengisi keanggotaan Jemaah Menteri.
6. Berhubung dengan hal-hal politik dan parti pula, seorang ketua parti/ gabungan parti mempunyai kuasa yang luasx dan penting.
7. Kedudukan sebagai ketua parti/gabungan parti juga membawa makna seseorang itu berkuasa dan berhak menentukan agihan kemudahan-kemudahan:
i. Mencalonkan seseorang itu dilantik oleh Yang di-Pertuan Agong ke Dewan Negara.
ii. Melantik dan menentukan bilanagan jawaatn setiausaha politik;
iii. Melantik seseorang kemana-mana badan (berkanun dan swasta)
Pegawai Diplomatik Utama
Seseorang Perdana Menteri juga merupakan seorang pegawai diplomatik utama negara. Sehubungan dengan ini, beliau memainkan pelbagai peranaan dan antaranya adalah seperti berikut:
• Hubungan dengan negara luar
• Peranan malaysia di arena antarabangsa
• Negarawan dan Jurucakap Dunia membangun
KESIMPULAN
Badan eksekutif adalah satu daripada tiga cabang kerajaan. Kepentingan badan bergantung kepada penyandangnya. Dalam sistem demokrasi berparlimen dan raja berperlembagaan, Yang di-Pertuan Agong adalah lambang perpaduan dan kedaulatan negara. Sesungguhnya Perlembagaan Persekutuan meletakkan baginda di tunggak pemerintahan negara, manakala kuasa kerajaan sebenar terletak pada tangan seorang Perdana Menteri yang merupakan Ketua Kerajaan.
Seorang Perdana Menteri memainkan pelbagai peranan, sama ada didalam mahupun di luar kerajaan. Kesemua peranan itu, sekiranya diamainkan secara aktif akan dapat menambahkan kuasa yang sedia ada kepada seorang Perdana Menteri.
PENGENALAN
Dalam sistem demokrasi moden, kerajaan sesebuah negara lazimnya terdiri daripada tiga badan pemerintah, iaitu eksekutif, perundangan dan kehakiman. Badan eksekutif, perundangan dan kehakiman saling mengimbangi antara satu sama lain. Dalam sistem berparlimen, anggota badan eksekutif dilantik dari kalangan anggota dwidewan Parlimen. Ini dilihat sebagai unsur ysng mengkompromikan kebebasan dan kedaulatan badan eksekutif dari badan perundangan.
Di Malaysia, kerajaan persekutuan terdiri daripada tiga badan utama; badan eksekutif, badan perundangan dan badan kehakiman. Badan eksekutif yang diketuai oleh seorang Perdana Menteri tetap menjadi sebuah institusi politik penting. Hal ini kerana kuasa seorang Perdana Menteri adalah nyata dan bertokok tambah sebagai ketua kerajaan(kabinet) dan ketua parti yang memegang undi majoriti di Parlimen.
YANG DI-PERTUAN AGONG
Yang di-Pertuan Agong, sebagai ketua negara atau Persekutuan, mempunyai beberapa peranan penting berhubung dengan badan eksekutif atau Jemaah Menteri. Berhubung badan eksekutif, Yang di-Pertuan Agong memainkan sekurang-kurangnya empat(4) peranan penting.
Pertama, Perkara 39 Perlembgaan Persekutuan meletakkan kuasa eksekutif di tangan Yang di-Pertuan Agong.
Kedua, sebagai ketua negara, Perlembagaan Persekutuan melalui Perkara 40(2[a]) memperuntukkan kuasa kepada baginda untuk melantik Perdana Menteri.
Ketiga, Perkara 43 Perlembagaan Persekutuan memperuntukkan kepada Yang di-Pertuan Agong kuasa melantik Jemaah Menteri atas nasihat Perdana Menteri (Perkara 43(2[a]) Perlembagaan Persekutuan.
Keempat, Yang di-Pertuan Agong juga diperuntukan kuasa mempersetujui atau tidak permintaan untuk membubarkan Parlimen melalui Perkara 40(2[b]).
JEMAAH MENTERI
SEJARAH
Sejarah pengenalan Jemaah Menteri ini bermula dengan penubuhan sebuah kabinet mini yang dinamakan Sistem Ahli (Member System) pada 1951. Dalam sistem ahli, seorang yang dilantik itu adalah ibarat seorang menteri kerana beliau memainkan peranan yang sama.
Apabila malaya diberikan kemerdekaaan pada 1957, Tunku Abdul rahman Putra Al-Haj menjadi Perdana Menteri Persekutuan Malaya, dan kabinet yang dibentuk pada ketika itu merupakan kabinet pertama selepas Malaya merdeka dari penjajahan British. Tunku Abdul Rahman Putra Al-Haj mengetuai kerajaan sehingga tahun 1970, merangkumi tempoh pembentukan tempoh pembentukan Persekutuan Malaysia pada 1963 dan Singapura keluar daripada Persekutuan pada 1965.
Pelantikan Kabinet Kini
Perkara 43(1) Perlembagaan Persekutuan memperuntukan bahawa Jemaah Menteri untuk menasihati baginda dalan menjalankan tugas-tugasnya. Bagi membantu menteri-menteri melaksanakan tugas masing-masing, Perlembagaan Persekutuan juga memperuntukkan bahawa
Yang di-Pertuan Agong akan melantik timbalan-timbalan menteri atas nasihat Perdana Merteri (Perkara 43A Perlembagaan Persekutuan). Setiausaha parlimen dilantik oleh Perdana Menteri mengikut Perkara 43B(1) Perlembagaan Persekutuan. Seorang Perdana Menteri juga diberi kuasa politik oleh Perlembagaan Persekutuan untuk melantik sebilangan setiausaha politik yang difikirkan perlu (Perkara 43 [c].
Perdana Menteri
Perdana Menteri adalah satu jawapan yang paling penting dalam sebuah sistem politik bercorak demokrasi berparlimen. Kuasa sebenar pemerintahan terletak pada Perdana Menteri, iaitu Ketua Jemaah Menteri. Kuasa seorang Perdana Menteri tidak terhad kepada jawatan rasmi sebagai Perdaan Menteri sahaja.
Ketua Jemaah Menteri
Beliau berkuasa mencalonkan sesiapa sahaja untuk dilantik oleh Yang di-Pertuan agong untuk menyertai kabinetnya. Seseorang yang dilantik menganggotai Jemaah Menteri biasanya orang-orang yang pada pendapat Perdana Menteri boleh bekerja sama dan menyokongnya.
Sebagai ketua, seorang Perdana Menteri juga mempengerusikan mesyuarat Jemaah Menteri yang diadakan sekali seminggu.
Walau apa sekalipun cara seseorang itu dilantik menganggotai Jemaah Menteri, seseorang yang dilantik itu merupakan hak atau prerogatifnya. Oleh itu, kuasa dan pengaruh beliau akan bertambah dengan setiap perlantikan.
Ketua Pentadbir Utama
Seorang Perdana Menteri juga memainkan peranan sebagai ketua Pentadbir utama negara. Semua dasar yang diamalkan oleh kerajaan, termasuk kementerian-kementerian, diturunkan dari pemerintah yang diketuai oleh seorang Perdana Menteri.
Sebagai Ketua pentadbir negara, seorang Perdana Menteri memainkan peranan sebagai juru jual penting dasar-dasar dan program-program.
Kejayaan dan penerimaan dasar an program itu menunjukkan kebijaksanaan, kualiti kepimpinan dan kewibawaan sseorang Perdana Menteri sebagai ketua pentadbir utama negara.
Ketua Parti Pemerintah
1. Seorang Perdana Menteri sudah semestinya merupakan ketua sebuah parti politik.
2. Memungut kerusi terbanyak dalam pilihanraya umum.
3. Amalan biasa dimana ketua parti politik yang telah memenangi majoriti kerusi Parlimaen dijemput untuk menubuhkan sebuah kerajaan.
4. Perlantikan seorang Perdanana Menteri berjalan dengan lancar kerana UMNO atau Parti Perikatan yang diketuai oleh UMNO telah berjaya memenangi pilihanraya umum parlien dengan majoriti yang jelas.
5. Kepelbagaian parti yang menganggotai Barisan Nasional juga membawa batas-batas tertentu kepada seorang Perdana Menteri. Satu daripada batasan ini ialah seorang Perdana menteri. Satu daripada batasan ini ialah seorang Perdana Menteri perlu mengambil kira perwakilan dari semua parti anggota apabila membuat pencalonan untuk mengisi keanggotaan Jemaah Menteri.
6. Berhubung dengan hal-hal politik dan parti pula, seorang ketua parti/ gabungan parti mempunyai kuasa yang luasx dan penting.
7. Kedudukan sebagai ketua parti/gabungan parti juga membawa makna seseorang itu berkuasa dan berhak menentukan agihan kemudahan-kemudahan:
i. Mencalonkan seseorang itu dilantik oleh Yang di-Pertuan Agong ke Dewan Negara.
ii. Melantik dan menentukan bilanagan jawaatn setiausaha politik;
iii. Melantik seseorang kemana-mana badan (berkanun dan swasta)
Pegawai Diplomatik Utama
Seseorang Perdana Menteri juga merupakan seorang pegawai diplomatik utama negara. Sehubungan dengan ini, beliau memainkan pelbagai peranaan dan antaranya adalah seperti berikut:
• Hubungan dengan negara luar
• Peranan malaysia di arena antarabangsa
• Negarawan dan Jurucakap Dunia membangun
KESIMPULAN
Badan eksekutif adalah satu daripada tiga cabang kerajaan. Kepentingan badan bergantung kepada penyandangnya. Dalam sistem demokrasi berparlimen dan raja berperlembagaan, Yang di-Pertuan Agong adalah lambang perpaduan dan kedaulatan negara. Sesungguhnya Perlembagaan Persekutuan meletakkan baginda di tunggak pemerintahan negara, manakala kuasa kerajaan sebenar terletak pada tangan seorang Perdana Menteri yang merupakan Ketua Kerajaan.
Seorang Perdana Menteri memainkan pelbagai peranan, sama ada didalam mahupun di luar kerajaan. Kesemua peranan itu, sekiranya diamainkan secara aktif akan dapat menambahkan kuasa yang sedia ada kepada seorang Perdana Menteri.
Selasa, Mac 16, 2010
PERLEMBAGAAN PERSEKUTUAN
dari ChangkatNingkeBTP
PENGENALAN
Perlembagaan merupakan undang-undang agung sesebuah negara.
Perlembagaan wujud dengan tujuan hendak mengendalikan kerajaan yang memerinth dengan licin dan saksama.
Menurut D.Robertson (1993), perlembagaan mengandungi satu set hak, kuasa dan prosedur yang mengawal hubungan antara autoriti awam dalam sesebuah negara dan antara autoriti awam dengan rakyat.
Perlembagaan merupakan satu dokumen yang mengandungi semua undang-undang asas negara.
Perlembagaan perlu ada bagi setiap negara kerana ia mengandungi undang-undang dasar yang menentukan arah politik negara.
Latar Belakang Perlembagaan Malaysia
Kewujudan perlembagaan negara telah melalui liku-liku sejarah dan perjuagan yang getir. Setelah Jepun mengaku kalah dan tamatnya Perang Dunia II, penjajah British kembali semula ke Tanah Melayu melalui Pentadbiran Tentera British (BMA). Ini diikuti dengan pembentukan Kesatuan Tanah Melayu (Malayan Union) pada 1 April 1946.
Kemenangan Parti Perikatan dalam Pilihanraya 1955 memaksa Penjajah British mengadakan satu Persidangan Perlembagaan di London. Persidangan ini telah mencadangkan supaya dilantik sebuah suruhanjaya yang bebas untuk menggubal satu perlembagaan untuk Persekutuan Tanah Melayu (PTM).
Suruhanjaya Perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu ini dipengerusikan oleh Lord Reid. Perlantikan orang luar sebagai penggubal Perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu itu dibuat agar cadangan perlembagaan itu tidak berat sebelah.
Suruhanjaya Reid telah meminta cadangan daripada semua penduduk Tanah Melayu, baik dari kalangan parti politik, badan awam dan orang perseorangan. Suruhanjaya Reid telah menerima sebanyak 131 cadangan dari kalangan penduduk Tanah Melayu.
Perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu yang baru bersama dengan perlembagaan untuk negeri Melaka dan Pulau Pinang telah diisytiharkan pada 31 Ogos 1957, dan dengan demikian Persekutuan Tanah Melayu menjadi sebuah negara berdaulat dan merdeka.
Pada 9 Julai 1963, kerajaan-kerajaan Persekutuan Tanah Melayu, United Kingdom, Borneo Utara, Sarawak dan Singapura telah menandatangani Perjanjian Malaysia, dimana dengannya Borneo Utara, Sarawak dan Singapura akan bersekutu dengan negeri-negeri Persekutuan Tanah Melayu yang sedia ada, dan persekutuan ini dinamakan Malaysia. Parlimen Persekutuan Tanah Melayu telah meluluskan Akta Malaysia untuk meminda Perkara1(1) dan Perkara(2) Perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu 1957.
Perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu 1957, telah dijadikan asas kepada penggubalan Perlembagaan Persekutuan Malaysia. Perlembagaan Persekutuan Malaysia telah diistytiharkan pada 16 September 1963.
KEDUDUKAN PERLEMBAGAAN MALAYSIA
Menurut Tun Mohamed Suffian (1984), di Malaysia, Perlembagaan Persekutuan Malaysia sahaja yang tertinggi. Malah tiada siapapun yang mempunyai kuasa yang boleh mengisytiharkan bahawa semua undang-undang yang dibuatnya itu sebagai tidak sah.
Malaysia ialah sebuah persekutuan yang mempunyai satu perlembagaan yang agak tegar. Parlimen Malaysia memperolehi kuasanya dari Perlembagaan Persekutuan Malaysia.
Perlembagaan Persekutuan Malaysia menentukan dengan nyata perkara-perkara yang menjadi tanggungjawab Persekutuan dan Negeri. Maka undang-undang yang dibuat di luar bidang kuasa perlembagaan adalah tidak sah. Di sini pihak mahkamah bolehlah mengisytiharkan bahawa undang-undang itu sebagai tidak sah.
Jika Parlimen Malaysia tidak tertinggi dan undang-undang boleh dibatalkan oleh mahkamah, maka mahkamahlah yang tertinggi? Mahkamah adalah tertinggi dalam erti kata bahawa mempunyai hak, malah kewajipan untuk membatalkan sebarang Akta dan Enakmen/Ordinan yang telah dibuat oleh Parlimen dan Dewan Undangan Negeri yang di luar dari bidang kuasa ataupun bercanggah dengan apa yang telah diperuntukan oleh Perlembagaan Persekutuan Malaysia.
Jika Akta dan Enakmen/Ordinan itu dibuat selaras dengan apa yang telah diperuntukkan kepada mereka, maka mahkamah tidak ada kuasa menolaknya.
Siapakah yang Tertinggi di Malaysia
Yang Di-Pertuan Agong, seorang raja berperlembagaan di Malaysia. Ini jelas sepertimana yang terkandung dalam lafaz sumpah baginda yang dilakukan di hadapan Majlis Raja-Raja.
Baginda tertakluk kepada halangan Perlembagaan, dan dari segi pentadbiran pula tindakan baginda mestilah di atas nasihat Jemaah Menteri(Kabinet).
Menurut Tun Mohamed Suffian (1984), kerajaan juga tidak tertinggi dalam banyak hal. Ternyata bahawa terdapat banyak perkara dalam perlembagaan yang mesti dipatuhi oleh kerajaan. Bahawa doktrin absah yang terpakai di Malaysia bukanlah Parlimen, kerajaan atau badan-badan lain yang tertinggi, tetapi bahawasanya Perlembagaanlah yang tertinggi.
KANDUNGAN PERLEMBAGAAN
Malaysia adalah sebuah negara yang merdeka dan berdaulat. Menurut Tun Mohamed Suffian(1990), Perlembagaan Malaysia mempunyai ciri-ciri asas seperti berikut:
1. Perlembagaan mengasaskan Malaysia sebagai sebuah persekutuan.
2. Sebagai negara raja berperlembagaan
3. Sebagai negara demokrasi berparlimen.
4. Parlimen memperuntukkan Islam sebagai agama rasmi.
5. Memperuntukkan ketinggian perlembagaan
6. Memperuntukkan pengasingan kuasa ketiga-tiga cabang kerajaan.
7. Memperuntukkan sebuah badan kehakiman yang berasingan dan bebas daripada kawalan Parlimen dan Eksekutif.
Perlembagaan Persekutuan Malaysia telah diisytiharkan pada Hari Malysia iaitu pada 16 September 1963. Perlembagaan ini mengandungi 15 Bahagian(Parts), 183 Perkara (Articles) dan 13 Jadual (Schedules).
Perlembagaan Negeri
Perlembagaan Malaysia merupakan satu perjanjian perkongsian yang mengatur perhubungan antara negeri-negeri yang menganggotai Persekutuan Malaysia.
Perkara 71 Perlembagaan Persekutuan Malaysia memperuntukkan bahawa tiap-tiap perlembagaan negeri hendaklah mempunyai peruntukkan perlu.
Di dalam Jadual Kelapan, peruntukan-peruntukan telah dibahagikan kepada dua bahagian. Bahagian I mengandungi peruntukan tetap dan peruntukan kewangan. Bahagian II pula mengandungi peruntukan sementaaara sebagai alternatif kepada peruntukan Bahagian I.
Negeri-negeri Sabah dan Sarawak pula mendapat perlembagaan daripada perlembagaan yang dipersetujui dalam Perjanjian Malaysia 1963. Di bawah Perkara 71(4) Perlembagaan Persekutuan Malaysia, perlembagaan semua negeri dikehendaki mengandungi 'peruntukan-peruntukan perlu' seperti yang dinyatakan dalam Jadual.
Perlembagaan Persekutuan Malaysia juga memperuntukkan Bahagian VI (perkara 73-95E) dalam hal perrhubungan antara kerajaan Persekutuan (Pusat) dengan kerajaan-kerajaan negeri.
Pindaan Perlembagaan
Perlembagaan Persekutuan Malaysia, seperti juga perlembagaan bertulis lain, boleh dipinda dengan cara yang berbeza.
Perlembagaan Persekutuan Malaysia boleh dipinda menurut Perkara 159 dan 161E perlembagaan itu sendiri.
Tiga cara perlembagaan ini boleh dipinda iaitu:
1. Setengah-setengah perkara boleh dipinda hanya dengan lebih suara dua pertiga dalam tiap-tiap Dewan Parlimen.
2. Setengah-setengah perkara yang mempunyai kepentingan khas bagi Sabah dan Sarawak boleh dipinda dengan lebih suara dua pertiga dalam tiap-tiap Dewan Parlimen.
3. Setengah-setengah perkara boleh dipinda dengan lebih suara dua pertiga dalam tiap-tiap Dewan Parlimen tanpa berkehendakkan persetujuan sesiapa pun di luar Parlimen, seperti Perkara 159(4).
Perlembagaan Persekutuan Malaysia telah dipinda banyak kali. Semenjak terbentuknya Perlembagaan Persekutuan Malaysia 1963, perlembagaan ini telah beberapa kali dipinda.
KESIMPULAN
Malaysia sebagai sebuah negara yang kecil mempunyai sebuah perlembagaan. Sekali imbas adalah sukar untuk memikirkan mengapa peraturan perlembagaan yang serumit itu perlu dan bagaimana ia dapat dijalankan. Apabila kita melihat sejarah negara, maka tidaklah sukar untuk memahami dan menyedari mengapa perlembagaan negara kita merupakan satu dokumen yang panjang. Adalah menjadi tugas setiap warganegara mempertahankan kedaulatan perlembagaannya.
PENGENALAN
Perlembagaan merupakan undang-undang agung sesebuah negara.
Perlembagaan wujud dengan tujuan hendak mengendalikan kerajaan yang memerinth dengan licin dan saksama.
Menurut D.Robertson (1993), perlembagaan mengandungi satu set hak, kuasa dan prosedur yang mengawal hubungan antara autoriti awam dalam sesebuah negara dan antara autoriti awam dengan rakyat.
Perlembagaan merupakan satu dokumen yang mengandungi semua undang-undang asas negara.
Perlembagaan perlu ada bagi setiap negara kerana ia mengandungi undang-undang dasar yang menentukan arah politik negara.
Latar Belakang Perlembagaan Malaysia
Kewujudan perlembagaan negara telah melalui liku-liku sejarah dan perjuagan yang getir. Setelah Jepun mengaku kalah dan tamatnya Perang Dunia II, penjajah British kembali semula ke Tanah Melayu melalui Pentadbiran Tentera British (BMA). Ini diikuti dengan pembentukan Kesatuan Tanah Melayu (Malayan Union) pada 1 April 1946.
Kemenangan Parti Perikatan dalam Pilihanraya 1955 memaksa Penjajah British mengadakan satu Persidangan Perlembagaan di London. Persidangan ini telah mencadangkan supaya dilantik sebuah suruhanjaya yang bebas untuk menggubal satu perlembagaan untuk Persekutuan Tanah Melayu (PTM).
Suruhanjaya Perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu ini dipengerusikan oleh Lord Reid. Perlantikan orang luar sebagai penggubal Perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu itu dibuat agar cadangan perlembagaan itu tidak berat sebelah.
Suruhanjaya Reid telah meminta cadangan daripada semua penduduk Tanah Melayu, baik dari kalangan parti politik, badan awam dan orang perseorangan. Suruhanjaya Reid telah menerima sebanyak 131 cadangan dari kalangan penduduk Tanah Melayu.
Perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu yang baru bersama dengan perlembagaan untuk negeri Melaka dan Pulau Pinang telah diisytiharkan pada 31 Ogos 1957, dan dengan demikian Persekutuan Tanah Melayu menjadi sebuah negara berdaulat dan merdeka.
Pada 9 Julai 1963, kerajaan-kerajaan Persekutuan Tanah Melayu, United Kingdom, Borneo Utara, Sarawak dan Singapura telah menandatangani Perjanjian Malaysia, dimana dengannya Borneo Utara, Sarawak dan Singapura akan bersekutu dengan negeri-negeri Persekutuan Tanah Melayu yang sedia ada, dan persekutuan ini dinamakan Malaysia. Parlimen Persekutuan Tanah Melayu telah meluluskan Akta Malaysia untuk meminda Perkara1(1) dan Perkara(2) Perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu 1957.
Perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu 1957, telah dijadikan asas kepada penggubalan Perlembagaan Persekutuan Malaysia. Perlembagaan Persekutuan Malaysia telah diistytiharkan pada 16 September 1963.
KEDUDUKAN PERLEMBAGAAN MALAYSIA
Menurut Tun Mohamed Suffian (1984), di Malaysia, Perlembagaan Persekutuan Malaysia sahaja yang tertinggi. Malah tiada siapapun yang mempunyai kuasa yang boleh mengisytiharkan bahawa semua undang-undang yang dibuatnya itu sebagai tidak sah.
Malaysia ialah sebuah persekutuan yang mempunyai satu perlembagaan yang agak tegar. Parlimen Malaysia memperolehi kuasanya dari Perlembagaan Persekutuan Malaysia.
Perlembagaan Persekutuan Malaysia menentukan dengan nyata perkara-perkara yang menjadi tanggungjawab Persekutuan dan Negeri. Maka undang-undang yang dibuat di luar bidang kuasa perlembagaan adalah tidak sah. Di sini pihak mahkamah bolehlah mengisytiharkan bahawa undang-undang itu sebagai tidak sah.
Jika Parlimen Malaysia tidak tertinggi dan undang-undang boleh dibatalkan oleh mahkamah, maka mahkamahlah yang tertinggi? Mahkamah adalah tertinggi dalam erti kata bahawa mempunyai hak, malah kewajipan untuk membatalkan sebarang Akta dan Enakmen/Ordinan yang telah dibuat oleh Parlimen dan Dewan Undangan Negeri yang di luar dari bidang kuasa ataupun bercanggah dengan apa yang telah diperuntukan oleh Perlembagaan Persekutuan Malaysia.
Jika Akta dan Enakmen/Ordinan itu dibuat selaras dengan apa yang telah diperuntukkan kepada mereka, maka mahkamah tidak ada kuasa menolaknya.
Siapakah yang Tertinggi di Malaysia
Yang Di-Pertuan Agong, seorang raja berperlembagaan di Malaysia. Ini jelas sepertimana yang terkandung dalam lafaz sumpah baginda yang dilakukan di hadapan Majlis Raja-Raja.
Baginda tertakluk kepada halangan Perlembagaan, dan dari segi pentadbiran pula tindakan baginda mestilah di atas nasihat Jemaah Menteri(Kabinet).
Menurut Tun Mohamed Suffian (1984), kerajaan juga tidak tertinggi dalam banyak hal. Ternyata bahawa terdapat banyak perkara dalam perlembagaan yang mesti dipatuhi oleh kerajaan. Bahawa doktrin absah yang terpakai di Malaysia bukanlah Parlimen, kerajaan atau badan-badan lain yang tertinggi, tetapi bahawasanya Perlembagaanlah yang tertinggi.
KANDUNGAN PERLEMBAGAAN
Malaysia adalah sebuah negara yang merdeka dan berdaulat. Menurut Tun Mohamed Suffian(1990), Perlembagaan Malaysia mempunyai ciri-ciri asas seperti berikut:
1. Perlembagaan mengasaskan Malaysia sebagai sebuah persekutuan.
2. Sebagai negara raja berperlembagaan
3. Sebagai negara demokrasi berparlimen.
4. Parlimen memperuntukkan Islam sebagai agama rasmi.
5. Memperuntukkan ketinggian perlembagaan
6. Memperuntukkan pengasingan kuasa ketiga-tiga cabang kerajaan.
7. Memperuntukkan sebuah badan kehakiman yang berasingan dan bebas daripada kawalan Parlimen dan Eksekutif.
Perlembagaan Persekutuan Malaysia telah diisytiharkan pada Hari Malysia iaitu pada 16 September 1963. Perlembagaan ini mengandungi 15 Bahagian(Parts), 183 Perkara (Articles) dan 13 Jadual (Schedules).
Perlembagaan Negeri
Perlembagaan Malaysia merupakan satu perjanjian perkongsian yang mengatur perhubungan antara negeri-negeri yang menganggotai Persekutuan Malaysia.
Perkara 71 Perlembagaan Persekutuan Malaysia memperuntukkan bahawa tiap-tiap perlembagaan negeri hendaklah mempunyai peruntukkan perlu.
Di dalam Jadual Kelapan, peruntukan-peruntukan telah dibahagikan kepada dua bahagian. Bahagian I mengandungi peruntukan tetap dan peruntukan kewangan. Bahagian II pula mengandungi peruntukan sementaaara sebagai alternatif kepada peruntukan Bahagian I.
Negeri-negeri Sabah dan Sarawak pula mendapat perlembagaan daripada perlembagaan yang dipersetujui dalam Perjanjian Malaysia 1963. Di bawah Perkara 71(4) Perlembagaan Persekutuan Malaysia, perlembagaan semua negeri dikehendaki mengandungi 'peruntukan-peruntukan perlu' seperti yang dinyatakan dalam Jadual.
Perlembagaan Persekutuan Malaysia juga memperuntukkan Bahagian VI (perkara 73-95E) dalam hal perrhubungan antara kerajaan Persekutuan (Pusat) dengan kerajaan-kerajaan negeri.
Pindaan Perlembagaan
Perlembagaan Persekutuan Malaysia, seperti juga perlembagaan bertulis lain, boleh dipinda dengan cara yang berbeza.
Perlembagaan Persekutuan Malaysia boleh dipinda menurut Perkara 159 dan 161E perlembagaan itu sendiri.
Tiga cara perlembagaan ini boleh dipinda iaitu:
1. Setengah-setengah perkara boleh dipinda hanya dengan lebih suara dua pertiga dalam tiap-tiap Dewan Parlimen.
2. Setengah-setengah perkara yang mempunyai kepentingan khas bagi Sabah dan Sarawak boleh dipinda dengan lebih suara dua pertiga dalam tiap-tiap Dewan Parlimen.
3. Setengah-setengah perkara boleh dipinda dengan lebih suara dua pertiga dalam tiap-tiap Dewan Parlimen tanpa berkehendakkan persetujuan sesiapa pun di luar Parlimen, seperti Perkara 159(4).
Perlembagaan Persekutuan Malaysia telah dipinda banyak kali. Semenjak terbentuknya Perlembagaan Persekutuan Malaysia 1963, perlembagaan ini telah beberapa kali dipinda.
KESIMPULAN
Malaysia sebagai sebuah negara yang kecil mempunyai sebuah perlembagaan. Sekali imbas adalah sukar untuk memikirkan mengapa peraturan perlembagaan yang serumit itu perlu dan bagaimana ia dapat dijalankan. Apabila kita melihat sejarah negara, maka tidaklah sukar untuk memahami dan menyedari mengapa perlembagaan negara kita merupakan satu dokumen yang panjang. Adalah menjadi tugas setiap warganegara mempertahankan kedaulatan perlembagaannya.
DEMOKRASI BERPARLIMEN DI MALAYSIA
dari ChangkatNingkeBTP
PENGENALAN
Bagi rakyat, Parlimen merupakan suatu badan yang amat penting dalam sesebuah negara. Rakyat sendiri terlbat secara langsung dalam meilih ahli-ahli Parlimen/Dewan Rakyat menerusi satu pilihan raya umum. Kerajaan berparlimen di Malaysia adalah berasaskan kepada prinsip demokrasi.
Apa itu Parlimen dan Pilihan Raya?
Menurut D. Robertson (1993), secara amnya Parlimen merupakan satu perhimpunan perundingan (consultive assembly). Kebanyakan Parlimen hari ini mempunyai ahli yang dipilih dengan tugas meneliti, mengawal dan adakalanya memilih kuasa eksekutif. Parlimen ini berfungsi membuat undang-undang/akta, dan juga mengawasi dan mengawal perbelanjaan awam/kerajaan.
Pilihanraya sebagai satu kaedah untuk memilih calon bagi jawatan /kerusi tertentu. Pilihanraya boleh dijalankan menerusi berbagai-bagai cara/kaedah. Prosedur mengundi adalah rahsia, direkod dan diterbitkan seperti dalam banyak pilihan raya yang diadakan di seluruh dunia. Pilihan raya merupakan salah satu kaedah daripada berbaga-bagai cara pemilihan, dan ia menjadi kaedah yang sangat dominan dalam abad ke-20.
Dalam pilihan raya, pemilihan mestilah dilakukan secara terbuka oleh sekumpulan orang. Maka dalam satu-satu pilihan raya terdapat dua objek yang terlibat, iaitu orang yang dipilih dan kumpulan pemilihnya.
Demokrasi Berparlimen
Malaysia telah memilih pemerintahan berlandaskan demokrasi berparlimen dengan raja berpelembagaan. Perjalanan demokrasi berparlimen ini agak lambat dan membebankan kerajaan dan rakyat. Hal ini kerana kerajaan terpaksa berunding dan mempertimbangkan pendapat dari tiap-tiap lapisan masyarakat.
Pemerintahan demokrasi berparlimen merupakan kerajaan yang dipilih oleh rakyat dan untuk rakyat. Kerajaan yang berlandaskan demokrasi berparlimen akan terus kekal diterajui oleh pemimpin yang dipilih dan didukung oleh rakyat.
Latar Belakang Kewujudan Parlimen dan Parlimen di Malaysia.
Kerajaan berperwakilan/berparlimen telah diperkenalkan di Malaysia buat pertama kalinya dalam tahun 1909, apabila Majlis Persekutuan (Federal Council) ditubuhkan, iaitu bagi negeri-negeri Melayu Bersekutu (FMS).
Majlis Persekutuan ini mengalami sedikit perubahan dalam tahun 1927. Bentuk asal majlis ini dikekalkan, tetapi Raja/Sultan tidak menjadi ahli lagi dan digantikan dengan lebih ramai wakil yang dilantik dari berbagai-bagai sektor dan pegawai-pegawai pentadbir British.
Pada 1 Februari 1951 pula, satu sistem baru telah diperkenalkan dan diberi nama Sistem Ahli (Member System). Sistem Ahli ini merupakan satu mini kabinet dengan ahli-ahli yang mngetuainya bersifat sebagai seorang menteri. Ini merupakan satu langkah positif dan ia merupakan satu peralihan pentadbiran yang biasa dilakukan oleh British kepada tanah jajahannya.
Dalam tahun 1995, Perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu 1948, telah dipinda. Pindan itu dibuat bagi membolehkan pilihan raya umum bagi memilih ahli Dewan Undangan Persekutuan untuk menambah keahlian Dewan tersebut. Ahli Dewan Undangan Persekutuan tahun 1955 terdiri dari 98 orang ahli: 52 dipilih dan 46 dilantik. Parlimen sepertimana yang kita ketahui pada hari ini wujud hasil dari pilihan raya umum yang diadakan pada 19 Ogos 1959.
Struktur dan Keanggotaan Parlimen.
Struktur Parlimen Malaysia yang wujud pada hari ini adalah seperti yang terkandung di dalam Perlembagaan Persekutuan Malaysia, iaitu dalam Bahagian 4, Perkara 44.
Keanggotaan Parlimen pula adalah seperti berikut:
Dewan Negara
Keanggotaan Dewan Negara telah ditentukan oleh Perlembagaan Persekutuan Malaysia dalam Bahagian 4, Bab 4, Perkara 45.
1. Anggota dari setiap negeri
2. Anggota dari Wilayah Persekutuan Kuala Lumpur
3. Anggota dari Wilayah Persekutuan Labuan
4. Anggota ahli lain yang dilantik oleh Yang Di-Pertuan Agong
Tempoh perkhidmatan senator ialah tiga tahun, dan seorang yang tidak boleh memegang jawatan itu lebih dari dua penggal ( secara berterusan atau cara lain ). Seorang senator mesti berumur 30 tahun ke atas.
Dewan Rakyat
Keanggotaan Dewan Rakyat pula adalah ditentukan oleh Perlembagaan Persekutuan Malaysia, Bahagian 4, Bab 4, Perkara 46.
Pilihanraya Di Malaysia.
Pilihanraya di Malaysia dijalankan oleh sebuah suruhanjaya yang dilantik khas. Suruhanjaya Pilihanraya (SPR) dilantik oleh Yang Di-Pertuan Agong selepas berunding dengan Majlis Raja-Raja. Suruhanjaya ini terdiri daripada seorang Pengerusi, seorang Timbalan Pengerusi dan tiga orang ahli.
Suruhanjaya Pilihanraya pada dasarnya ditubuhkan untuk menjalankan pilihanraya yang bebas dan adil di Malaysia (free and fair election). Perlembagaan Persekutuan Malaysia menggariskan tiga fungsi penting SPR seperti berikut :
a. mempersempadankan bahagian-bahagian pilihanraya,
b. menjalankan pendaftaran pemilih, dan
c. menjalankan pilihanraya, samada pilihanraya umum atau pilihanraya kecil.
Seseorang pemilih (pengundi) yang berkelayakan boleh mengundi jika namanya telah didaftarkan dalam Daftar Pemilih.
Parlimen dan sesebuah Dewan Undangan Negeri mempunyai tempoh selama lima tahun; dan dengan demikian, melainkan jika ia dibubarkan dengan lebih awal, pilihanraya diadakan tiap-tiap lima tahun. Tiap-tiap bahagian pilihanraya memilih seorang ahli (bagi ahli Parlimen dan Dewan Undangan Negeri), dan tiap-tiap pengundi mempunyai satu undi dan dia mengundi secara undi rahsia.
Di Malaysia, sebelum proses pengundian dijalankan, kempen pilihanraya boleh diadakan. Akta Pilihanraya Malaysia juga telah menetapkan mengenai petisyen pilihanraya, iaitu satu bentuk tindakan undang-undang yang boleh diambil oleh seseorang calon, agen pilihanraya, atau pengundi dalam mana-mana pilihanraya, jika mereka tidak berpuas hati dengan keputusan pilihanraya yang telah dijalankan.
Fungsi dan Kuasa Parlimen
Antara fungsi Parlimen ialah;
a. kuasa perundingan
b. mengenakan cukai-cukai baru, tambahan atau memansuhkan mana-mana cuka; dan
c. meluluskan belanjawan negara bagi satu-satu tahun tertentu.
Prosedur Perundangan
Bagaimana undang-undang di Parlimen dibuat?
Mula-mula suatu rang undang-undang (undang-undang dalam bentuk draf dikemukakan di Parlimen. Rang undang-undang itu menjadi undang-undang apabila ia diluluskan oleh kedua-dua Dewan Parlimen dan diperkenankan oleh Yang di-Pertuan Agong. Antara kedua-dua Dewan Parlimen, Dewan Rakyat lebih berkuasa daripada Dewan Negara.
Undang-undang yang dibuat oleh Parlimen dinamakan Akta dan undang-undang yang dibuat oleh Dewan Undangan Negeri dinamakan Enakmen dan di Sarawak pula ia dipanggil Ordinan
Keistimewaan Parlimen.
Keabsahannya apa-apa perjalanan dalam mana-mana satu Dewan Parlimen atau dalam mana-mana Jawatankuasa, tidak boleh dipersalahkan dalam mana-mana mahkamah. Tidak seorang pun boleh didakwa bagi apa juga diucapkannya atau apa-apa undi yang diberi oleh ahli Parlimen apabila mengambil bahagian dalam apa-apa perjalanan bagi mana-mana jawatankuasanya.
Satu lagi keistimewaan Parlimen ialah bahawa seseorang itu tidak boleh dibicarakan dalam mana-mana mahkamah berkaitan dengan apa juga yang diterbitkan dengan atau di bawah kuasa mana-mana satu Dewan Parlimen.
KESIMPULAN
Persekutuan Malaysia merupakan sebuah negara yang mengamalkan pemerintahan melalui amalan demokrasi berparlimen. Sistem ini mendapat sokongan dan penglibatan pihak pemerintah dan rakyat jelata. Sistem Parlimen dan pilihanraya di Malaysia akan terus kekal dan bertambah mantap pada masa hadapan.
PENGENALAN
Bagi rakyat, Parlimen merupakan suatu badan yang amat penting dalam sesebuah negara. Rakyat sendiri terlbat secara langsung dalam meilih ahli-ahli Parlimen/Dewan Rakyat menerusi satu pilihan raya umum. Kerajaan berparlimen di Malaysia adalah berasaskan kepada prinsip demokrasi.
Apa itu Parlimen dan Pilihan Raya?
Menurut D. Robertson (1993), secara amnya Parlimen merupakan satu perhimpunan perundingan (consultive assembly). Kebanyakan Parlimen hari ini mempunyai ahli yang dipilih dengan tugas meneliti, mengawal dan adakalanya memilih kuasa eksekutif. Parlimen ini berfungsi membuat undang-undang/akta, dan juga mengawasi dan mengawal perbelanjaan awam/kerajaan.
Pilihanraya sebagai satu kaedah untuk memilih calon bagi jawatan /kerusi tertentu. Pilihanraya boleh dijalankan menerusi berbagai-bagai cara/kaedah. Prosedur mengundi adalah rahsia, direkod dan diterbitkan seperti dalam banyak pilihan raya yang diadakan di seluruh dunia. Pilihan raya merupakan salah satu kaedah daripada berbaga-bagai cara pemilihan, dan ia menjadi kaedah yang sangat dominan dalam abad ke-20.
Dalam pilihan raya, pemilihan mestilah dilakukan secara terbuka oleh sekumpulan orang. Maka dalam satu-satu pilihan raya terdapat dua objek yang terlibat, iaitu orang yang dipilih dan kumpulan pemilihnya.
Demokrasi Berparlimen
Malaysia telah memilih pemerintahan berlandaskan demokrasi berparlimen dengan raja berpelembagaan. Perjalanan demokrasi berparlimen ini agak lambat dan membebankan kerajaan dan rakyat. Hal ini kerana kerajaan terpaksa berunding dan mempertimbangkan pendapat dari tiap-tiap lapisan masyarakat.
Pemerintahan demokrasi berparlimen merupakan kerajaan yang dipilih oleh rakyat dan untuk rakyat. Kerajaan yang berlandaskan demokrasi berparlimen akan terus kekal diterajui oleh pemimpin yang dipilih dan didukung oleh rakyat.
Latar Belakang Kewujudan Parlimen dan Parlimen di Malaysia.
Kerajaan berperwakilan/berparlimen telah diperkenalkan di Malaysia buat pertama kalinya dalam tahun 1909, apabila Majlis Persekutuan (Federal Council) ditubuhkan, iaitu bagi negeri-negeri Melayu Bersekutu (FMS).
Majlis Persekutuan ini mengalami sedikit perubahan dalam tahun 1927. Bentuk asal majlis ini dikekalkan, tetapi Raja/Sultan tidak menjadi ahli lagi dan digantikan dengan lebih ramai wakil yang dilantik dari berbagai-bagai sektor dan pegawai-pegawai pentadbir British.
Pada 1 Februari 1951 pula, satu sistem baru telah diperkenalkan dan diberi nama Sistem Ahli (Member System). Sistem Ahli ini merupakan satu mini kabinet dengan ahli-ahli yang mngetuainya bersifat sebagai seorang menteri. Ini merupakan satu langkah positif dan ia merupakan satu peralihan pentadbiran yang biasa dilakukan oleh British kepada tanah jajahannya.
Dalam tahun 1995, Perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu 1948, telah dipinda. Pindan itu dibuat bagi membolehkan pilihan raya umum bagi memilih ahli Dewan Undangan Persekutuan untuk menambah keahlian Dewan tersebut. Ahli Dewan Undangan Persekutuan tahun 1955 terdiri dari 98 orang ahli: 52 dipilih dan 46 dilantik. Parlimen sepertimana yang kita ketahui pada hari ini wujud hasil dari pilihan raya umum yang diadakan pada 19 Ogos 1959.
Struktur dan Keanggotaan Parlimen.
Struktur Parlimen Malaysia yang wujud pada hari ini adalah seperti yang terkandung di dalam Perlembagaan Persekutuan Malaysia, iaitu dalam Bahagian 4, Perkara 44.
Keanggotaan Parlimen pula adalah seperti berikut:
Dewan Negara
Keanggotaan Dewan Negara telah ditentukan oleh Perlembagaan Persekutuan Malaysia dalam Bahagian 4, Bab 4, Perkara 45.
1. Anggota dari setiap negeri
2. Anggota dari Wilayah Persekutuan Kuala Lumpur
3. Anggota dari Wilayah Persekutuan Labuan
4. Anggota ahli lain yang dilantik oleh Yang Di-Pertuan Agong
Tempoh perkhidmatan senator ialah tiga tahun, dan seorang yang tidak boleh memegang jawatan itu lebih dari dua penggal ( secara berterusan atau cara lain ). Seorang senator mesti berumur 30 tahun ke atas.
Dewan Rakyat
Keanggotaan Dewan Rakyat pula adalah ditentukan oleh Perlembagaan Persekutuan Malaysia, Bahagian 4, Bab 4, Perkara 46.
Pilihanraya Di Malaysia.
Pilihanraya di Malaysia dijalankan oleh sebuah suruhanjaya yang dilantik khas. Suruhanjaya Pilihanraya (SPR) dilantik oleh Yang Di-Pertuan Agong selepas berunding dengan Majlis Raja-Raja. Suruhanjaya ini terdiri daripada seorang Pengerusi, seorang Timbalan Pengerusi dan tiga orang ahli.
Suruhanjaya Pilihanraya pada dasarnya ditubuhkan untuk menjalankan pilihanraya yang bebas dan adil di Malaysia (free and fair election). Perlembagaan Persekutuan Malaysia menggariskan tiga fungsi penting SPR seperti berikut :
a. mempersempadankan bahagian-bahagian pilihanraya,
b. menjalankan pendaftaran pemilih, dan
c. menjalankan pilihanraya, samada pilihanraya umum atau pilihanraya kecil.
Seseorang pemilih (pengundi) yang berkelayakan boleh mengundi jika namanya telah didaftarkan dalam Daftar Pemilih.
Parlimen dan sesebuah Dewan Undangan Negeri mempunyai tempoh selama lima tahun; dan dengan demikian, melainkan jika ia dibubarkan dengan lebih awal, pilihanraya diadakan tiap-tiap lima tahun. Tiap-tiap bahagian pilihanraya memilih seorang ahli (bagi ahli Parlimen dan Dewan Undangan Negeri), dan tiap-tiap pengundi mempunyai satu undi dan dia mengundi secara undi rahsia.
Di Malaysia, sebelum proses pengundian dijalankan, kempen pilihanraya boleh diadakan. Akta Pilihanraya Malaysia juga telah menetapkan mengenai petisyen pilihanraya, iaitu satu bentuk tindakan undang-undang yang boleh diambil oleh seseorang calon, agen pilihanraya, atau pengundi dalam mana-mana pilihanraya, jika mereka tidak berpuas hati dengan keputusan pilihanraya yang telah dijalankan.
Fungsi dan Kuasa Parlimen
Antara fungsi Parlimen ialah;
a. kuasa perundingan
b. mengenakan cukai-cukai baru, tambahan atau memansuhkan mana-mana cuka; dan
c. meluluskan belanjawan negara bagi satu-satu tahun tertentu.
Prosedur Perundangan
Bagaimana undang-undang di Parlimen dibuat?
Mula-mula suatu rang undang-undang (undang-undang dalam bentuk draf dikemukakan di Parlimen. Rang undang-undang itu menjadi undang-undang apabila ia diluluskan oleh kedua-dua Dewan Parlimen dan diperkenankan oleh Yang di-Pertuan Agong. Antara kedua-dua Dewan Parlimen, Dewan Rakyat lebih berkuasa daripada Dewan Negara.
Undang-undang yang dibuat oleh Parlimen dinamakan Akta dan undang-undang yang dibuat oleh Dewan Undangan Negeri dinamakan Enakmen dan di Sarawak pula ia dipanggil Ordinan
Keistimewaan Parlimen.
Keabsahannya apa-apa perjalanan dalam mana-mana satu Dewan Parlimen atau dalam mana-mana Jawatankuasa, tidak boleh dipersalahkan dalam mana-mana mahkamah. Tidak seorang pun boleh didakwa bagi apa juga diucapkannya atau apa-apa undi yang diberi oleh ahli Parlimen apabila mengambil bahagian dalam apa-apa perjalanan bagi mana-mana jawatankuasanya.
Satu lagi keistimewaan Parlimen ialah bahawa seseorang itu tidak boleh dibicarakan dalam mana-mana mahkamah berkaitan dengan apa juga yang diterbitkan dengan atau di bawah kuasa mana-mana satu Dewan Parlimen.
KESIMPULAN
Persekutuan Malaysia merupakan sebuah negara yang mengamalkan pemerintahan melalui amalan demokrasi berparlimen. Sistem ini mendapat sokongan dan penglibatan pihak pemerintah dan rakyat jelata. Sistem Parlimen dan pilihanraya di Malaysia akan terus kekal dan bertambah mantap pada masa hadapan.
RAJA BERPELEMBAGAAN
dari ChangkatNingkeBTP
PENGENALAN
* Raja Berperlembagaan bermaksudd sistem beraja mengikut peraturan perlembagaan iaitu perlembagaan Malaysia. Dalam sistem Raja Berperlembagaan kita ada dua institusi iaitu Yang di-Pertuan Agong dan Majlis Raja-Raja.
* Sistem beraja pula memang sedia ada sejak sebelum kuasa-kuasa Eropah melanggar Tanah Melayu
* Yang di-Pertuan Agong sebagai ketua negara dipilih secara bergilir daripada sembilan raja negeri-negeri yang ada.
Latar Belakang Sejarah
* Semenjak beratus-ratus tahun dahulu, negeri-negeri Tanah Melayu mempunyai sejarah kesultanannya yang pelbagai rupa.
* Sultan merupakan puncak kuasa dalam semua hal ekonomi,politik dan sosial.
* Sebelum merdeka, penjajah terakhir di Tanah Melayu iaitu Inggeris telah mengeksploitasi sumber-sumber ekonomi secara meluas.
* Ekoran tidakan orang-orang Melayu menentang Kesatuan Malaya, kaum-kaum utama di Tanah Melayu mula mengambil peranan dalam politik.
* Di saat Tanah Melayu merdeka dari segi struktur negeri dan struktur penduduk, terdapat tiga ciri utama yang perlu diberi perhatian iaitu:
i. ada sembilan buah negeri
ii. ada sistem beraja dimana raja/sultan
iii. ada sekurang-kurangnya tiga kaum utama yang sudah biasa dengan aktiviti politik.
* Dari tiga situasi ini, dengan begitu wajar telah diputuskan tiga alat pemerintahan dan pentadbiran. Ketiga-tiga sistem itu adalah:
1. Raja Berperlembagaan
2. Demokrasi berparlimen, dan
3. Federalisme atau Persekutuan
* Ketiga-tiga sistem ini dapat memberi perhatian dan kepuasan kepada semua pihak; kedudukan sultan dan raja,autonomi dan peranan kerajaan-kerajaan negeri dan kepentingan rakyat perbagai kaum yang masing-masing mahu menentukan untung nasib kelompok masing-masing.
* Sistem Raja Berperlembagaan ini merupakan tuggak terpenting dalam keseluruhan susunan pemerintahan dan pentadbiran negara kita ini.
Keseimbangan dalam Sistem
* Keseimbangan dalam sistem Raja Berperlembagaan merujuk kepada peraturan-peraturan kedudukan dan tanggungjawab penduduk Malaysia seperti yang jelas dituntut oleh Perlembagaan Malaysia.
* Yang di-Pertuan Agong sebagai Ketua Utama Negara mempunyai kedudukan teristimewa. Baginda mengatasi semua orang dalam Malaysia dan mempunyai imuniti dalam hal-hal rasmi dan tidak boleh didakwa dalam mahkamah melainkan dalam mahkamah khas raja-raja.
* Pada pihak rakyat pula, setiap individu dalam Malaysia mendapat pelbagai had dari segi perlindungan undang-undang dan kedudukan sebagai warganegara yang layak mendapat banyak kemudahan.
* Ini boleh dijamin melalui pengisian tanggungjawab untuk mematuhi undang-undang dan membantu menguatkuasakan undang-undang.
Pemilihan Yang di-Pertuan Agong
* Jawatan Yang di-Pertuan Agong diisi secara pilihan seperti yang ditetapkan dalam Perlembagaan Malaysia.
i. Hanya raja-raja sahaja yang boleh dipilih.
ii. Raja-raja sahaja yang boleh mengundi
iii. Pemilihan dibuat berdasarkan giliran.
* Institusi Yang di-Pertuan Agong adalah jawatan yang memberi martabat dan kedudukan di samping
tanggungjawab yang besar, diamalkan hanya semenjak merdeka.Justeru itu, maka sangat adil ia digilir-gilirkan supaya setiap negeri mengalami keistimewaan dan juga beban jawatan itu.
* Peraturan Perlembagaan boleh mempercepatkan perubahan giliran.
i) seseorang Raja/Sultan mangkat semasa dalam jawatan sebagai Yang di-Pertuan Agong.
ii) seseorang Sultan/Raja yang giliran negerinya tiba dan baginda didapati laya, menolak jawatan Yang di-Pertuan Agong
iii) seseorang Sultan/Raja, tatkala giliran negerinya tiba, didapti tidak layak oleh Majlis Raja-Raja.
Yang di-Pertuan Agong Ketua Tiga Badan
* Sebagai Ketua Utama Negara, Yang di-Pertuan Agong mengetuai tiga badan atau bahagian kerajaan:
Badan Perundangan (Legislatif)
Badan Pemerintahan (Eksekutif)
Badan Kehakiman (Judisiari)
* Baginda mempunyai peranan penting dalam proses undang-undang.
* Sebagai ketua Badan Pemerintahan, Yang di-Pertuan Agong melantik Perdana Menteri dan menteri-menteri lain, serta hakim, duta-duta Malaysia dan seumpamanya.
* Sebagai sumber keadilan, baginda mempunyai kuasa mengampun bagi kesalahan yang dibicarakan dalam Mahkamah Tentera (Yang di-Pertuan Agong adalah Pemerintah Tertinggi Angkatan Bersenjata), kesalahan-kesalahan sivil yang telah dilakukan dalam wilayah persekutuan.
* Yang di-Peruan Agong mewakilkan tugasnya kepada orang atau suruhanjaya yang dilantik oleh Baginda. Jadi, pada praktisnya Yang di-Pertuan Agong hanya menjadi payung dan paksi bagi menjamin keobjektifan dan keneutralan perjalanan sistem pemerintahan.
* Yang di-Pertuan Agong tidak mempunyai kuasa mutlak. Prinsip 'bertindak atas nasihat' (Perdana Menteri atau Jemaah Menteri) yang jelas termaktub dalam Perlembagaan menjamin hak Yang di-Pertuan Agong untuk mendapatkan segala maklumat yang baginda mahu.
Kuasa Budi Bicara Yang di-Pertuan Agong
Peruntukan Perlembagaan: Perkara 40-(20), menyatakan bahawa Yang di-Pertuan Agong mempunyai kuasa budi bicara dalam :
* melantik Perdana Menteri
* menangguhkan pembubaran Parlimen yang diminta oleh Perdana Menteri,
* meminta supaya diadakan Mesyuarat Majlis Raja-Raja
Majlis Raja-Raja
* Majlis Raja-Raja merupakan badan rasmi yang paling luhur atau tinggi martabatnya di negara ini. Ia dianggotai oleh semua sembilan Sultan/Raja dan empat Gabenor atau Yang di-Pertua Negeri.
Persidangan Majlis Raja-Raja
* Majlis Raja-Raja bersidang sebanyak tiga atau empat kali setahun. Setiap persidangan berlangsung selama tiga hari.
* Persidangan Majlis dipengerusikan oleh Raja yang terkanan mengikut senioritinya.
Setiausahanya persidangan ialah Penyimpan Mohor Besar Raja-Raja.
Persidangan Majlis sebagai Platform
* Satu daripada fungsi Majlis Raja-Raja ialah memberi kesempatan untuk menemukan wakil Kerajaan Pusat (Perdana Menteri) dengan wakil-wakil Kerajaan Negeri(Ketua Menteri/Menteri Besar) di hadapan raja-raja.
* Bagi Perdana Menteri, forum diraja ini memberi peluang kepada beliau untuk menerangkan dasar-dasar kerajaan dan seterusnya mendapatkan pandangan serta sokongan Majlis.
* Dengan penuh tertib tetapi mesra, pemimpin-pemimpin negeri bersama Perdana Menteri berbincang dengan raja-raja dan Tuan-Tuan Yang Terutama mengenai hal ehwal rakyat dan negara.
* Majlis Raja-Raja juga, mengikut perlembagaan, dikehendaki mengesahkan undang-undang yang telah diluluskan oleh Parlimen.
* Tugas-tugas lain Majlis Raja-Raja adalah seperti yang ternyata dalam Perkara 32 Perlembagaan
* Mengenai pemilihan Yang di-Pertuan Agong dan Timbalan Yang di-Pertuan Agong, hanya raja-raja sahaja yang boleh mengambil bahagian.
Kuasa Budi Bicara Majlis
* Perlembagaan Persekutuan memberi kuasa budi bicara kepada Majlis Raja-raja berhubung dengan perkara-perkara tertentu.
Imuniti Raja
* Kekebalan sultan secara menyeluruh di bawah Perkara 181(2) Perlembagaan didapati terlalu umum dan boleh melemahkan institusi raja di samping mencemar nama baik Majlis Raja-raja.
* Justeru itu, kerajaan atas kehendak rakyat sendiri telah bersetuju supaya Perkara 181(2) dan perkara-perkara lain yang bersangkutan dalam Perlembagaan Malaysia dipinda atau ditiadakan.
* Langkah pindaan Perlembagaan itu ialah untuk mengukuhkan sistem raja berperlembagaan dan demokrasi berparlimen.
KESIMPULAN
* Sistem raja berperlembagaan merupakan satu daripada tunggak autoriti dalam pemerintahan Malaysia, dan telah wujud semenjak Tanah Melayu merdeka. Sistem ini terdiri daripada dua institusi, iaitu Majlis Raja-raja dan institusi Yang di-Pertuan Agong.
* Sistem raja berperlembagaan menjelaskan keseimbangan hak dan tanggungjawab antara raja dan rakyat yang dinaungi,demi kemantapan dan kemakmuran masyarakat sendiri.
* Sistem raja berperlembagaan menjamin kedaulatan negara sewajarnya menerima tumpuan taat setia rakyat yang terpelihara dalam lingkungan undang-undang yang didaulatkan oleh proses sistem raja berperlembagaan itu sendiri.
PENGENALAN
* Raja Berperlembagaan bermaksudd sistem beraja mengikut peraturan perlembagaan iaitu perlembagaan Malaysia. Dalam sistem Raja Berperlembagaan kita ada dua institusi iaitu Yang di-Pertuan Agong dan Majlis Raja-Raja.
* Sistem beraja pula memang sedia ada sejak sebelum kuasa-kuasa Eropah melanggar Tanah Melayu
* Yang di-Pertuan Agong sebagai ketua negara dipilih secara bergilir daripada sembilan raja negeri-negeri yang ada.
Latar Belakang Sejarah
* Semenjak beratus-ratus tahun dahulu, negeri-negeri Tanah Melayu mempunyai sejarah kesultanannya yang pelbagai rupa.
* Sultan merupakan puncak kuasa dalam semua hal ekonomi,politik dan sosial.
* Sebelum merdeka, penjajah terakhir di Tanah Melayu iaitu Inggeris telah mengeksploitasi sumber-sumber ekonomi secara meluas.
* Ekoran tidakan orang-orang Melayu menentang Kesatuan Malaya, kaum-kaum utama di Tanah Melayu mula mengambil peranan dalam politik.
* Di saat Tanah Melayu merdeka dari segi struktur negeri dan struktur penduduk, terdapat tiga ciri utama yang perlu diberi perhatian iaitu:
i. ada sembilan buah negeri
ii. ada sistem beraja dimana raja/sultan
iii. ada sekurang-kurangnya tiga kaum utama yang sudah biasa dengan aktiviti politik.
* Dari tiga situasi ini, dengan begitu wajar telah diputuskan tiga alat pemerintahan dan pentadbiran. Ketiga-tiga sistem itu adalah:
1. Raja Berperlembagaan
2. Demokrasi berparlimen, dan
3. Federalisme atau Persekutuan
* Ketiga-tiga sistem ini dapat memberi perhatian dan kepuasan kepada semua pihak; kedudukan sultan dan raja,autonomi dan peranan kerajaan-kerajaan negeri dan kepentingan rakyat perbagai kaum yang masing-masing mahu menentukan untung nasib kelompok masing-masing.
* Sistem Raja Berperlembagaan ini merupakan tuggak terpenting dalam keseluruhan susunan pemerintahan dan pentadbiran negara kita ini.
Keseimbangan dalam Sistem
* Keseimbangan dalam sistem Raja Berperlembagaan merujuk kepada peraturan-peraturan kedudukan dan tanggungjawab penduduk Malaysia seperti yang jelas dituntut oleh Perlembagaan Malaysia.
* Yang di-Pertuan Agong sebagai Ketua Utama Negara mempunyai kedudukan teristimewa. Baginda mengatasi semua orang dalam Malaysia dan mempunyai imuniti dalam hal-hal rasmi dan tidak boleh didakwa dalam mahkamah melainkan dalam mahkamah khas raja-raja.
* Pada pihak rakyat pula, setiap individu dalam Malaysia mendapat pelbagai had dari segi perlindungan undang-undang dan kedudukan sebagai warganegara yang layak mendapat banyak kemudahan.
* Ini boleh dijamin melalui pengisian tanggungjawab untuk mematuhi undang-undang dan membantu menguatkuasakan undang-undang.
Pemilihan Yang di-Pertuan Agong
* Jawatan Yang di-Pertuan Agong diisi secara pilihan seperti yang ditetapkan dalam Perlembagaan Malaysia.
i. Hanya raja-raja sahaja yang boleh dipilih.
ii. Raja-raja sahaja yang boleh mengundi
iii. Pemilihan dibuat berdasarkan giliran.
* Institusi Yang di-Pertuan Agong adalah jawatan yang memberi martabat dan kedudukan di samping
tanggungjawab yang besar, diamalkan hanya semenjak merdeka.Justeru itu, maka sangat adil ia digilir-gilirkan supaya setiap negeri mengalami keistimewaan dan juga beban jawatan itu.
* Peraturan Perlembagaan boleh mempercepatkan perubahan giliran.
i) seseorang Raja/Sultan mangkat semasa dalam jawatan sebagai Yang di-Pertuan Agong.
ii) seseorang Sultan/Raja yang giliran negerinya tiba dan baginda didapati laya, menolak jawatan Yang di-Pertuan Agong
iii) seseorang Sultan/Raja, tatkala giliran negerinya tiba, didapti tidak layak oleh Majlis Raja-Raja.
Yang di-Pertuan Agong Ketua Tiga Badan
* Sebagai Ketua Utama Negara, Yang di-Pertuan Agong mengetuai tiga badan atau bahagian kerajaan:
Badan Perundangan (Legislatif)
Badan Pemerintahan (Eksekutif)
Badan Kehakiman (Judisiari)
* Baginda mempunyai peranan penting dalam proses undang-undang.
* Sebagai ketua Badan Pemerintahan, Yang di-Pertuan Agong melantik Perdana Menteri dan menteri-menteri lain, serta hakim, duta-duta Malaysia dan seumpamanya.
* Sebagai sumber keadilan, baginda mempunyai kuasa mengampun bagi kesalahan yang dibicarakan dalam Mahkamah Tentera (Yang di-Pertuan Agong adalah Pemerintah Tertinggi Angkatan Bersenjata), kesalahan-kesalahan sivil yang telah dilakukan dalam wilayah persekutuan.
* Yang di-Peruan Agong mewakilkan tugasnya kepada orang atau suruhanjaya yang dilantik oleh Baginda. Jadi, pada praktisnya Yang di-Pertuan Agong hanya menjadi payung dan paksi bagi menjamin keobjektifan dan keneutralan perjalanan sistem pemerintahan.
* Yang di-Pertuan Agong tidak mempunyai kuasa mutlak. Prinsip 'bertindak atas nasihat' (Perdana Menteri atau Jemaah Menteri) yang jelas termaktub dalam Perlembagaan menjamin hak Yang di-Pertuan Agong untuk mendapatkan segala maklumat yang baginda mahu.
Kuasa Budi Bicara Yang di-Pertuan Agong
Peruntukan Perlembagaan: Perkara 40-(20), menyatakan bahawa Yang di-Pertuan Agong mempunyai kuasa budi bicara dalam :
* melantik Perdana Menteri
* menangguhkan pembubaran Parlimen yang diminta oleh Perdana Menteri,
* meminta supaya diadakan Mesyuarat Majlis Raja-Raja
Majlis Raja-Raja
* Majlis Raja-Raja merupakan badan rasmi yang paling luhur atau tinggi martabatnya di negara ini. Ia dianggotai oleh semua sembilan Sultan/Raja dan empat Gabenor atau Yang di-Pertua Negeri.
Persidangan Majlis Raja-Raja
* Majlis Raja-Raja bersidang sebanyak tiga atau empat kali setahun. Setiap persidangan berlangsung selama tiga hari.
* Persidangan Majlis dipengerusikan oleh Raja yang terkanan mengikut senioritinya.
Setiausahanya persidangan ialah Penyimpan Mohor Besar Raja-Raja.
Persidangan Majlis sebagai Platform
* Satu daripada fungsi Majlis Raja-Raja ialah memberi kesempatan untuk menemukan wakil Kerajaan Pusat (Perdana Menteri) dengan wakil-wakil Kerajaan Negeri(Ketua Menteri/Menteri Besar) di hadapan raja-raja.
* Bagi Perdana Menteri, forum diraja ini memberi peluang kepada beliau untuk menerangkan dasar-dasar kerajaan dan seterusnya mendapatkan pandangan serta sokongan Majlis.
* Dengan penuh tertib tetapi mesra, pemimpin-pemimpin negeri bersama Perdana Menteri berbincang dengan raja-raja dan Tuan-Tuan Yang Terutama mengenai hal ehwal rakyat dan negara.
* Majlis Raja-Raja juga, mengikut perlembagaan, dikehendaki mengesahkan undang-undang yang telah diluluskan oleh Parlimen.
* Tugas-tugas lain Majlis Raja-Raja adalah seperti yang ternyata dalam Perkara 32 Perlembagaan
* Mengenai pemilihan Yang di-Pertuan Agong dan Timbalan Yang di-Pertuan Agong, hanya raja-raja sahaja yang boleh mengambil bahagian.
Kuasa Budi Bicara Majlis
* Perlembagaan Persekutuan memberi kuasa budi bicara kepada Majlis Raja-raja berhubung dengan perkara-perkara tertentu.
Imuniti Raja
* Kekebalan sultan secara menyeluruh di bawah Perkara 181(2) Perlembagaan didapati terlalu umum dan boleh melemahkan institusi raja di samping mencemar nama baik Majlis Raja-raja.
* Justeru itu, kerajaan atas kehendak rakyat sendiri telah bersetuju supaya Perkara 181(2) dan perkara-perkara lain yang bersangkutan dalam Perlembagaan Malaysia dipinda atau ditiadakan.
* Langkah pindaan Perlembagaan itu ialah untuk mengukuhkan sistem raja berperlembagaan dan demokrasi berparlimen.
KESIMPULAN
* Sistem raja berperlembagaan merupakan satu daripada tunggak autoriti dalam pemerintahan Malaysia, dan telah wujud semenjak Tanah Melayu merdeka. Sistem ini terdiri daripada dua institusi, iaitu Majlis Raja-raja dan institusi Yang di-Pertuan Agong.
* Sistem raja berperlembagaan menjelaskan keseimbangan hak dan tanggungjawab antara raja dan rakyat yang dinaungi,demi kemantapan dan kemakmuran masyarakat sendiri.
* Sistem raja berperlembagaan menjamin kedaulatan negara sewajarnya menerima tumpuan taat setia rakyat yang terpelihara dalam lingkungan undang-undang yang didaulatkan oleh proses sistem raja berperlembagaan itu sendiri.
SISTEM & STRUKTUR PENTADBIRAN NEGARA : SATU SINOPSIS
dari ChangkatNingkeBTP
Sesebuah negara yang merdeka dan berdaulat mempunyai sistem dan struktur pentadbiran negara yang tersendiri. Cth: Malaysia, Singapura, Jepun, Amerika dll.
Negara Malaysia mengamalkan sistem pemerintahan demokrasi berparlimen. Bagi Malaysia sistem dan struktur bernegaranya agak unik. [Dalam ertikata] Sungguhpun Malaysia mempunyai warisan sistem beraja yang kukuh dan masih lagi dipertahankan sehingga sekarang, namun hakikatnya ialah ‘rakyat yang memerintah’. Ini bermaksud rakyat berkuasa membentuk kerajaan. Ini dilakukan menerusi proses pilihanraya dimana rakyat akan memilih wakil-wakil [Ahli Parlimen] yang seterusnya akan membentuk kabinet. Kabinet atau jemaah menteri ini adalah kerajaan yang memerintah.
Namun raja dan kerabat diraja tidak diketepikan, malah kedudukan mereka diperkukuhkan lagi menerusi institusi raja berperlembagaan dan Majlis Raja-Raja yang masing-masing mempunyai sistem dan peranan yang telus. Institusi–institusi ini sama-sama menyokong kepada corak pemerintahan demokrasi itu sendiri.
Walaupun sistem pemerintahan negara kita agak kompleks tetapi ia adalah sistematik. Sistematiknya struktur pemerintahan–pentadbiran negara kita boleh difahami dengan jelas dengan mengetahui bahawa terdapat dua peringkat pemerintahan. Pemerintahan di peringkat persekutuan diterajui oleh kerajaan pusat menerusi kabinet manakala di peringkat negeri diuruskan oleh kerajaan negeri menerusi Majlis Mesyuarat Kerajaan Negeri.
Inilah corak pemerintahan-pentadbiran kerajaan Malaysia sebagai sebuah negara Persekutuan dimana kerajaan pusat dan kerajaan negeri mempunyai bidangkuasa masing seperti yang termaktub dalam Perlembagaan. [Rujuk Jadual 9, Senarai 1(Persekutuan), Senarai 2 (Negeri) di samping Senarai-senarai Tambahan Untuk Negeri Sabah dan Sarawak (2A). Rujuk juga Bahagian 6, Perkara 73, 74 dan 75 Perlembagaan Persekutuan.
Sebagai undang-undang tertinggi negara, Perlembagaan juga memaktubkan bidangkuasa bidangkuasa yang dikongsi bersama antara dua peringkat kerajaan tersebut yang seterusnya mengekalkan hubungan baik di antara dua pihak. . [Rujuk Jadual 9, Senarai 3 (Bersama) di samping Senarai 3A iaitu Tambahan Untuk Negeri Sabah dan Sarawak. Rujuk juga Bahagian 6, Perkara 73, 74 dan 75 Perlembagaan Persekutuan.
Menerusi bidang kuasa inilah kerajaan-kerajaan negeri mentadbir negeri masing-masing dengan struktur yang hampir sama dengan peringkat persekutuan dari tahap negeri, daerah hingga ke tahap kampung. Setiap peringkat ada jentera pentadbiran, jabatan-jabatan negeri dan kerajaan tempatan yang melaksanakan peranan tertentu bagi menjamin kelicinan pengurusan pada peringkat bawahan.
Amalan pengasingan kuasa antara tiga badan utama iaitu badan perundangan [legislative], pentadbiran [executive] dan kehakiman [judiaciary] yang dipraktikkan baik di peringkat pusat atau kerajaan negeri yang diamalkan selama ini berasaskan Perlembagaan seseungguhnya telah mengukuh dan melicinkan lagi urusan pemerintahan-pentadbiran negara semenjak merdeka. Saling hormat menghormati bidangkuasa masing-masing merupakan prinsip yang tiada tolok bandingnya dalam sebuah negara yang mengamalkan demokrasi berparlimen seperti yang diamalkan di Malaysia.
Sesebuah negara yang merdeka dan berdaulat mempunyai sistem dan struktur pentadbiran negara yang tersendiri. Cth: Malaysia, Singapura, Jepun, Amerika dll.
Negara Malaysia mengamalkan sistem pemerintahan demokrasi berparlimen. Bagi Malaysia sistem dan struktur bernegaranya agak unik. [Dalam ertikata] Sungguhpun Malaysia mempunyai warisan sistem beraja yang kukuh dan masih lagi dipertahankan sehingga sekarang, namun hakikatnya ialah ‘rakyat yang memerintah’. Ini bermaksud rakyat berkuasa membentuk kerajaan. Ini dilakukan menerusi proses pilihanraya dimana rakyat akan memilih wakil-wakil [Ahli Parlimen] yang seterusnya akan membentuk kabinet. Kabinet atau jemaah menteri ini adalah kerajaan yang memerintah.
Namun raja dan kerabat diraja tidak diketepikan, malah kedudukan mereka diperkukuhkan lagi menerusi institusi raja berperlembagaan dan Majlis Raja-Raja yang masing-masing mempunyai sistem dan peranan yang telus. Institusi–institusi ini sama-sama menyokong kepada corak pemerintahan demokrasi itu sendiri.
Walaupun sistem pemerintahan negara kita agak kompleks tetapi ia adalah sistematik. Sistematiknya struktur pemerintahan–pentadbiran negara kita boleh difahami dengan jelas dengan mengetahui bahawa terdapat dua peringkat pemerintahan. Pemerintahan di peringkat persekutuan diterajui oleh kerajaan pusat menerusi kabinet manakala di peringkat negeri diuruskan oleh kerajaan negeri menerusi Majlis Mesyuarat Kerajaan Negeri.
Inilah corak pemerintahan-pentadbiran kerajaan Malaysia sebagai sebuah negara Persekutuan dimana kerajaan pusat dan kerajaan negeri mempunyai bidangkuasa masing seperti yang termaktub dalam Perlembagaan. [Rujuk Jadual 9, Senarai 1(Persekutuan), Senarai 2 (Negeri) di samping Senarai-senarai Tambahan Untuk Negeri Sabah dan Sarawak (2A). Rujuk juga Bahagian 6, Perkara 73, 74 dan 75 Perlembagaan Persekutuan.
Sebagai undang-undang tertinggi negara, Perlembagaan juga memaktubkan bidangkuasa bidangkuasa yang dikongsi bersama antara dua peringkat kerajaan tersebut yang seterusnya mengekalkan hubungan baik di antara dua pihak. . [Rujuk Jadual 9, Senarai 3 (Bersama) di samping Senarai 3A iaitu Tambahan Untuk Negeri Sabah dan Sarawak. Rujuk juga Bahagian 6, Perkara 73, 74 dan 75 Perlembagaan Persekutuan.
Menerusi bidang kuasa inilah kerajaan-kerajaan negeri mentadbir negeri masing-masing dengan struktur yang hampir sama dengan peringkat persekutuan dari tahap negeri, daerah hingga ke tahap kampung. Setiap peringkat ada jentera pentadbiran, jabatan-jabatan negeri dan kerajaan tempatan yang melaksanakan peranan tertentu bagi menjamin kelicinan pengurusan pada peringkat bawahan.
Amalan pengasingan kuasa antara tiga badan utama iaitu badan perundangan [legislative], pentadbiran [executive] dan kehakiman [judiaciary] yang dipraktikkan baik di peringkat pusat atau kerajaan negeri yang diamalkan selama ini berasaskan Perlembagaan seseungguhnya telah mengukuh dan melicinkan lagi urusan pemerintahan-pentadbiran negara semenjak merdeka. Saling hormat menghormati bidangkuasa masing-masing merupakan prinsip yang tiada tolok bandingnya dalam sebuah negara yang mengamalkan demokrasi berparlimen seperti yang diamalkan di Malaysia.
Langgan:
Catatan (Atom)
Advocating for People with Disabilities (PWD) in Islam
dari ChangkatNingkeBTP This article explores the Islamic perspective on advocating for people with disabilities (PWD), highlighting the ...
%20(2).png)